K.A.M.I

Daisypath - Personal pictureDaisypath Anniversary tickers

Friday, October 4, 2013

Alhamdulillah.. Terima Kasih Ya Allah...

Bismillah.. 
Assalamualaikum w.b.t.

Wah.... Lama nya menyepi. Rindu nak menaip kat blog ni. Actually hari-hari jenguk blog. Tapi kat phone je la. Tak guna laptop. Modem rosak. Huuhu... Ni baru dapat modem free. Dapat la online guna laptop. Seronok sikit nak menaip and post entry. Guna phone tak best. Keypad kecik. Ayik typo jek. Lama gak tak post entry baru. Last entry bulan Jun? Pergh... Ni dah Oktober kot. Time tu pon baby masih dalam perut. hehehe..

Alhamdulillah... Aku dah selamat melahirkan baby girl 1 Ogos 2013 yang lepas. Baby berat 2.46kg jek. Lahir pukul 8.42pagi. Baby nak keluar awal nak raya sama-sama mummy and babah. Raya tahun ni aku dalam pantang. Makanya, pandang sahaja lah segala jenis makanan raya sambil telan air liur. Wahahaha... Takpe... Raya Haji dah boleh makan balik. Alhamdulillah termakbul doa yang aku mintak dari ibu dan ayah tahun lepas. Raya tahun lepas masa salam raya mintak maaf tu aku mintak ayah ibu doa kan tahun ni dapat aku dan Nazmi beraya dengan anak. Alhamdulillah, Allah dah makbulkan. Walaupun raya tahun ni aku tak dapat makan sedap, pakai cantik-cantik, tapi semua tu tak terbanding dengan kehadiran puteri kami.

Pengalaman bersalin bila diingatkan balik, buat aku pikir 2-3 kali gak nak beranak lagi dalam 2-3 tahun ni. Tapi kalau dah Allah bagi rezeki awal, redha la. Takkan nak buang kot. Sakitnya bersalin Allah je yang tahu. Bila tengok orang mengandung rasa cam rindu nak mengandung lagi. Tapi bila ingat balik sakitnya nak bersalin, nanti-nanti lah kita ngandung lagi ye. Tunggu Nazurah dah pandai jalan. 

31 Julai patutnya aku ada check up kat Klinik Desa Skudai. 2 Ogos lak check up kat Hospital Sultanah Aminah. Biasanya kalau ada check up pukul 8.30 pagi aku dah pergi klinik. Tapi hari tu aku melengah-lengah jek. Tengah siap-siap dalam 8.45 pagi, elok lepas mandi darah keluar sikit. Aku gelak tengok darah tu. Boleh? Hahahaha... Lepas tu aku call Nazmi bitau dah keluar tanda. Ajak dia balik Kluang terus sebab aku nak bersalin kat Hospital Enche Besar Hajah Kalsom.. ha... bapak panjang nama hospital. hahahaha... Kenapa aku sanggup amik risiko jalan jauh nak bersalin kat Kluang? Entry yang lepas ada kot aku cerita. Lepas call Nazmi aku call klinik desa, ibu dan adik aku. Aku siap-siap kan barang nak bawak balik semua. Lepas kemas, mintak izin Nazmi nak anta barang kat kawan opis lama. Aku siap drive lagi pegi opis kat Pandan. Hehehe... Berani tak? Masa tu dah start contraction. Tapi tak kuat. Cam senggugut biasa. Dalam pukul 10.30 pagi baru kitorang gerak balik Kluang. Mula-mula ingat nak singgah rumah ayah kat Bukit Tongkat. Tapi bila aku rasa sakit makin kerap dan dah mula kuat sikit, aku suruh Nazmi terus pegi hospital. Daftar, check semua segala macam, pukul 2 petang masuk wad. Masa ni baru 2cm. Kalau nak ikutkan doktor nak suh balik je sebab baru bukak sikit. Tapi doktor taknak amik risiko aku tak sempat sampai hospital sebab rumah ayah dengan hospital paling cepat pon 15 minit jadi doktor suh aku check in je. Nasib baik check in sebab memang aku dah sakit gila-gila. Sakit nya macam senggugut teruk sangat tak leh bangun. Aku jalan pon terbongkok-bongkok. Masa Nazmi datang melawat petang tu aku siap nangis sebab tak tahan sangat sakit. Makan pon tak lalu. Masa aku rasa macam panjang sangat. Rasa tak sabar nak suruh baby keluar sebab dah tak tahan sakit. 

Pukul 11 lebih aku dah tak tahan sangat sakitnya aku jalan jumpa nurse. Nurse check dah 5cm. Diorang tolak aku masuk labor room. Aku call Nazmi suruh datang. Kalau ikut kiraan mungkin pukul 4 pagi aku bersalin. Masa tu dah start contraction kerap dan kuat. Sakitnya sampai kan zikir dan doa yang aku baca jadi tunggang langgang siap aku terlupa sebab sakit, penat, mengantuk. Nak tido memang tak boleh sebab sakit sangat. Kalau sakit 5 minit skali, tiap kali sakit aku terjaga. Baik tak yah tido. hehehe... Pukul 1 lebih ada nurse masuk check aku. Aku cakap aku dah tak tahan sangat. Serius aku dah tak larat. Nurse tu pujuk aku suruh sabar. Huhuhu... Nak wat camne.. itu jela boleh buat kan. Ikut hati nak je aku suruh operate sebab tak larat gila nak tahan sakit. Sudah nya aku redha je dengan rasa sakit. Sambil tengok jam berharap masa berlalu dengan cepat, tiap kali contraction datang aku tahan napas. Sebab bila aku tarik napas panjang sakit tu lagi dasyat. Tak tau nak cerita macam mana sakit tu. Ada doktor muda ni plak asyik la duk keluar masuk check ctg kat perut aku. Dok bega-bega CTG tu. Dia tak happy dengan bacaan. Pasalnya, dia yang tak reti nak setting CTG tu kat perut aku cam mana. Ada ke dia suruh aku pegang menda alah tu. Sebab kalau begalih bacaan jantung baby tak cantik. Kalau tak cantik kena operate. Cam tu lah dia cakap kat aku. Nak aja aku menjawab, kalau nak operate, operate je la doktor. Saya dah tak tahan. Tapi tak kuasa aku nak menjawab. Aku dah rupa mayat hidup dah mampu pandang je. Tangan ni dok pegang gak lah CTG tu. Nasib baik ada nurse datang tengok dia tolong adjustkan bebetul. Dah naik lenguh tangan aku baru ada orang betul kan. Sampai la pukul 4 pagi jangkaan waktu bersalin aku, takde apa progress pon. 

Pukul 6 lebih baru ada doktor masuk check bukaan. Dah bukak 8 cm. Doktor jangka pukul 8 aku bersalin. Masa ni memang air ketuban tak pecah lagi. Cuma darah je yang keluar. Orang kata kembar darah. Kembar darah memang sakit. Dalam pukul 7 lebih baru lah ada doktor masuk pecahkan air ketuban. Air ketuban keluar baru kurang sikit bisa sakitnya. Tapi masih sakit lagi. Pukul 8 lebih aku dah start push. Masa ni Nazmi dah masuk temankan aku. Tukang sambut sister india. walaupun dia india tapi dia selalu ingatkan aku banyak-banyak zikir dan doa supaya mudah bersalin. TQ sister. Tak ingat nama sister tu. Masa ni memang asal sakit je aku teran. Asal sakit aku teran. Aku tak tau apa keadaan kat bawah tu. Yang aku tau diorang dok godek-goedk terasa la jari diorang mengorek-ngorek. Hahaha... Dia gunting pon aku dah tak terasa. Yang Nazmi kat kepala aku dok bisik-bisik apa tah siap cium-cium. hahahahah. Aku tak fokus dah. Fokus aku nak baby keluar. Tepat pukul 8.42pagi, terasa sesuatu keluar perut terus jadi kempis. Aku cuma mampu cakap Allahu Akbar.. Alhamdulillah... heheheh.. Baby dah keluar. Lega gila. Diorang duk tunjuk anu baby nak suh kitorang sebut baby apa. Aku dah tau baby apa. Hahaha... Diorang letak baby atas perut basah-basah camtu. Sedap tau bau baby baru keluar dari perut. Baby aku nangis tak kuat. Slow je. Lepas tu tido je keje nya. Tapi dah malam mak datuk suara dia menangis 1 wad boleh dengar. Nurse 3-4 kali kuar masuk bilik aku pasal anak aku nangis. hahahahah...

Tu la pengalaman bersalin aku. Sakit toksah kata la. Tu yang bila ingat sakit, pikir banyak kali nak ngandung lagi dalam masa terdekat. Tu baru bersalin. Belum cerita bab pantang lagi. Seksa nya ya Allah... bab makan aku tahan. Tapi bab tak leh baring kena duduk aje yang aku tak boleh tahan. Gila sakit punggung aku siap gadoh dengan Nazmi. Serius sakit punggung. Cuba la korang duduk 24 jam atas tilam tak boleh baring langsung. Punggung aku sampai naik ruam siap melecet. Tapi terharu sangat dengan Nazmi. Dia setia tunggu aku dari aku kat labor room. Padahal dia kat luar. Bukan boleh masuk temankan pon. Kalau boleh masuk temankan boleh la jugak kurang sikit sakit aku. Ni tekedang sorang-sorang dalam bilik atas katil apa pon tak boleh buat. Masa tu pulak Nazmi tengah demam. Memang kalau ikutkan keadaan dia tak larat langsung nak tunggu aku. Tapi dia gagah kan diri untuk bagi sokongan kat aku. Terima kasih ayang. Paling terharu masa aku termarah dia pasal dia tegur aku dok baring menyenget nanti sakit badan. Masa tu kat rumah ibu. Balik rumah mak sepanjang jalan dia diam. Aku tahu dia marah. Kat rumah mak menangis-nangis aku mintak maaf. Hahahah.. Dah la kau tak salam raya mintak maaf dengan laki kau, kau boleh lak marah dia. Tau takut dosa. Hehehehe... Dia memang bengang sangat lah dengan aku. Siap cakap sukati la nak buat apa kan. Mana aku tak takut. Heheheh... Last sekali yang buat lagi berjurai air mata aku bila dia kata, "Kalau sakit saya boleh pindah kat ayang, ayang amik sakit sayang tu...". Serius sampai sekarang kalau aku aku ingat ayat tu aku nangis. Time taip ni pon aku nangis. Terharu sangat-sangat. TQ ayang....

Aku masa mengandung Allah permudahkan. Aku cuma mabuk 4 bulan pertama. Tu pun takde muntah-muntah gila-gila. Takat muntah air manja-manja pagi-pagi tu ada la. Dengan tekak 24 jam mual. Lepas 4 bulan aku ok. Makan memang takde masalah, Cuma aku tak suka ayam dan telor goreng mata kerbau. Tapi bila bersalin agak mencabar. Dugaan kami anak kami kena jaundice sebulan baru elok. Banyak kali gak ulang alik klinik. Raya pertama pon kami kat klinik. Nazmi siap tak pegi sembahyang raya sebab kena pergi klinik. Klinik jauh kat Kluang. Nak kejar kan waktu klinik bukak. 

Dah tu anak aku ni agak mencabar gak nak jaga. Orang yang tabah dan cekal je boleh jaga. Kuat nangis. Hahahaha.. Gila kuat betul menangis, mengamuk tetengah malam. Padahal mata dah ngantuk, tahan dia nangis mengamuk-amuk tahan mata tak mo tido. Sudah nya nangis sampai tetido kat bahu aku. Hai la anak... macam-macam perangai. Ni baru 2 bulan. Panjang lagi masanya. Aku tak tau la bila dah mula kerja nanti macam mana. Ni pon dia dah tunjuk simptom-simptom manja tak nak kena tinggal dengan mummy. Huarghhh... susah hati ni.....

Sorry la panjang sangat entry kali ni. Ni pon aku dah pendekkan. Hehehe... Pengalaman ni aku tulis kat sini hopefully bila anak aku pandai baca dia tahu macam mana susah mummy dia nak bersalin kan dia. Patut la mak-mak kalau anak nakal tak nak dengar kata rasa nak luku-luku je kepala anak tu. Kalau tau kecik-kecik dah dipicit. Hahahaha.. Masa mengandung payah, bersalin susah, nak besar kan mencabar, dah besar lawan cakap mak. Memang patut la syurga bawah tapak kaki ibu.