K.A.M.I

Daisypath - Personal pictureDaisypath Anniversary tickers

Friday, October 4, 2013

Alhamdulillah.. Terima Kasih Ya Allah...

Bismillah.. 
Assalamualaikum w.b.t.

Wah.... Lama nya menyepi. Rindu nak menaip kat blog ni. Actually hari-hari jenguk blog. Tapi kat phone je la. Tak guna laptop. Modem rosak. Huuhu... Ni baru dapat modem free. Dapat la online guna laptop. Seronok sikit nak menaip and post entry. Guna phone tak best. Keypad kecik. Ayik typo jek. Lama gak tak post entry baru. Last entry bulan Jun? Pergh... Ni dah Oktober kot. Time tu pon baby masih dalam perut. hehehe..

Alhamdulillah... Aku dah selamat melahirkan baby girl 1 Ogos 2013 yang lepas. Baby berat 2.46kg jek. Lahir pukul 8.42pagi. Baby nak keluar awal nak raya sama-sama mummy and babah. Raya tahun ni aku dalam pantang. Makanya, pandang sahaja lah segala jenis makanan raya sambil telan air liur. Wahahaha... Takpe... Raya Haji dah boleh makan balik. Alhamdulillah termakbul doa yang aku mintak dari ibu dan ayah tahun lepas. Raya tahun lepas masa salam raya mintak maaf tu aku mintak ayah ibu doa kan tahun ni dapat aku dan Nazmi beraya dengan anak. Alhamdulillah, Allah dah makbulkan. Walaupun raya tahun ni aku tak dapat makan sedap, pakai cantik-cantik, tapi semua tu tak terbanding dengan kehadiran puteri kami.

Pengalaman bersalin bila diingatkan balik, buat aku pikir 2-3 kali gak nak beranak lagi dalam 2-3 tahun ni. Tapi kalau dah Allah bagi rezeki awal, redha la. Takkan nak buang kot. Sakitnya bersalin Allah je yang tahu. Bila tengok orang mengandung rasa cam rindu nak mengandung lagi. Tapi bila ingat balik sakitnya nak bersalin, nanti-nanti lah kita ngandung lagi ye. Tunggu Nazurah dah pandai jalan. 

31 Julai patutnya aku ada check up kat Klinik Desa Skudai. 2 Ogos lak check up kat Hospital Sultanah Aminah. Biasanya kalau ada check up pukul 8.30 pagi aku dah pergi klinik. Tapi hari tu aku melengah-lengah jek. Tengah siap-siap dalam 8.45 pagi, elok lepas mandi darah keluar sikit. Aku gelak tengok darah tu. Boleh? Hahahaha... Lepas tu aku call Nazmi bitau dah keluar tanda. Ajak dia balik Kluang terus sebab aku nak bersalin kat Hospital Enche Besar Hajah Kalsom.. ha... bapak panjang nama hospital. hahahaha... Kenapa aku sanggup amik risiko jalan jauh nak bersalin kat Kluang? Entry yang lepas ada kot aku cerita. Lepas call Nazmi aku call klinik desa, ibu dan adik aku. Aku siap-siap kan barang nak bawak balik semua. Lepas kemas, mintak izin Nazmi nak anta barang kat kawan opis lama. Aku siap drive lagi pegi opis kat Pandan. Hehehe... Berani tak? Masa tu dah start contraction. Tapi tak kuat. Cam senggugut biasa. Dalam pukul 10.30 pagi baru kitorang gerak balik Kluang. Mula-mula ingat nak singgah rumah ayah kat Bukit Tongkat. Tapi bila aku rasa sakit makin kerap dan dah mula kuat sikit, aku suruh Nazmi terus pegi hospital. Daftar, check semua segala macam, pukul 2 petang masuk wad. Masa ni baru 2cm. Kalau nak ikutkan doktor nak suh balik je sebab baru bukak sikit. Tapi doktor taknak amik risiko aku tak sempat sampai hospital sebab rumah ayah dengan hospital paling cepat pon 15 minit jadi doktor suh aku check in je. Nasib baik check in sebab memang aku dah sakit gila-gila. Sakit nya macam senggugut teruk sangat tak leh bangun. Aku jalan pon terbongkok-bongkok. Masa Nazmi datang melawat petang tu aku siap nangis sebab tak tahan sangat sakit. Makan pon tak lalu. Masa aku rasa macam panjang sangat. Rasa tak sabar nak suruh baby keluar sebab dah tak tahan sakit. 

Pukul 11 lebih aku dah tak tahan sangat sakitnya aku jalan jumpa nurse. Nurse check dah 5cm. Diorang tolak aku masuk labor room. Aku call Nazmi suruh datang. Kalau ikut kiraan mungkin pukul 4 pagi aku bersalin. Masa tu dah start contraction kerap dan kuat. Sakitnya sampai kan zikir dan doa yang aku baca jadi tunggang langgang siap aku terlupa sebab sakit, penat, mengantuk. Nak tido memang tak boleh sebab sakit sangat. Kalau sakit 5 minit skali, tiap kali sakit aku terjaga. Baik tak yah tido. hehehe... Pukul 1 lebih ada nurse masuk check aku. Aku cakap aku dah tak tahan sangat. Serius aku dah tak larat. Nurse tu pujuk aku suruh sabar. Huhuhu... Nak wat camne.. itu jela boleh buat kan. Ikut hati nak je aku suruh operate sebab tak larat gila nak tahan sakit. Sudah nya aku redha je dengan rasa sakit. Sambil tengok jam berharap masa berlalu dengan cepat, tiap kali contraction datang aku tahan napas. Sebab bila aku tarik napas panjang sakit tu lagi dasyat. Tak tau nak cerita macam mana sakit tu. Ada doktor muda ni plak asyik la duk keluar masuk check ctg kat perut aku. Dok bega-bega CTG tu. Dia tak happy dengan bacaan. Pasalnya, dia yang tak reti nak setting CTG tu kat perut aku cam mana. Ada ke dia suruh aku pegang menda alah tu. Sebab kalau begalih bacaan jantung baby tak cantik. Kalau tak cantik kena operate. Cam tu lah dia cakap kat aku. Nak aja aku menjawab, kalau nak operate, operate je la doktor. Saya dah tak tahan. Tapi tak kuasa aku nak menjawab. Aku dah rupa mayat hidup dah mampu pandang je. Tangan ni dok pegang gak lah CTG tu. Nasib baik ada nurse datang tengok dia tolong adjustkan bebetul. Dah naik lenguh tangan aku baru ada orang betul kan. Sampai la pukul 4 pagi jangkaan waktu bersalin aku, takde apa progress pon. 

Pukul 6 lebih baru ada doktor masuk check bukaan. Dah bukak 8 cm. Doktor jangka pukul 8 aku bersalin. Masa ni memang air ketuban tak pecah lagi. Cuma darah je yang keluar. Orang kata kembar darah. Kembar darah memang sakit. Dalam pukul 7 lebih baru lah ada doktor masuk pecahkan air ketuban. Air ketuban keluar baru kurang sikit bisa sakitnya. Tapi masih sakit lagi. Pukul 8 lebih aku dah start push. Masa ni Nazmi dah masuk temankan aku. Tukang sambut sister india. walaupun dia india tapi dia selalu ingatkan aku banyak-banyak zikir dan doa supaya mudah bersalin. TQ sister. Tak ingat nama sister tu. Masa ni memang asal sakit je aku teran. Asal sakit aku teran. Aku tak tau apa keadaan kat bawah tu. Yang aku tau diorang dok godek-goedk terasa la jari diorang mengorek-ngorek. Hahaha... Dia gunting pon aku dah tak terasa. Yang Nazmi kat kepala aku dok bisik-bisik apa tah siap cium-cium. hahahahah. Aku tak fokus dah. Fokus aku nak baby keluar. Tepat pukul 8.42pagi, terasa sesuatu keluar perut terus jadi kempis. Aku cuma mampu cakap Allahu Akbar.. Alhamdulillah... heheheh.. Baby dah keluar. Lega gila. Diorang duk tunjuk anu baby nak suh kitorang sebut baby apa. Aku dah tau baby apa. Hahaha... Diorang letak baby atas perut basah-basah camtu. Sedap tau bau baby baru keluar dari perut. Baby aku nangis tak kuat. Slow je. Lepas tu tido je keje nya. Tapi dah malam mak datuk suara dia menangis 1 wad boleh dengar. Nurse 3-4 kali kuar masuk bilik aku pasal anak aku nangis. hahahahah...

Tu la pengalaman bersalin aku. Sakit toksah kata la. Tu yang bila ingat sakit, pikir banyak kali nak ngandung lagi dalam masa terdekat. Tu baru bersalin. Belum cerita bab pantang lagi. Seksa nya ya Allah... bab makan aku tahan. Tapi bab tak leh baring kena duduk aje yang aku tak boleh tahan. Gila sakit punggung aku siap gadoh dengan Nazmi. Serius sakit punggung. Cuba la korang duduk 24 jam atas tilam tak boleh baring langsung. Punggung aku sampai naik ruam siap melecet. Tapi terharu sangat dengan Nazmi. Dia setia tunggu aku dari aku kat labor room. Padahal dia kat luar. Bukan boleh masuk temankan pon. Kalau boleh masuk temankan boleh la jugak kurang sikit sakit aku. Ni tekedang sorang-sorang dalam bilik atas katil apa pon tak boleh buat. Masa tu pulak Nazmi tengah demam. Memang kalau ikutkan keadaan dia tak larat langsung nak tunggu aku. Tapi dia gagah kan diri untuk bagi sokongan kat aku. Terima kasih ayang. Paling terharu masa aku termarah dia pasal dia tegur aku dok baring menyenget nanti sakit badan. Masa tu kat rumah ibu. Balik rumah mak sepanjang jalan dia diam. Aku tahu dia marah. Kat rumah mak menangis-nangis aku mintak maaf. Hahahah.. Dah la kau tak salam raya mintak maaf dengan laki kau, kau boleh lak marah dia. Tau takut dosa. Hehehehe... Dia memang bengang sangat lah dengan aku. Siap cakap sukati la nak buat apa kan. Mana aku tak takut. Heheheh... Last sekali yang buat lagi berjurai air mata aku bila dia kata, "Kalau sakit saya boleh pindah kat ayang, ayang amik sakit sayang tu...". Serius sampai sekarang kalau aku aku ingat ayat tu aku nangis. Time taip ni pon aku nangis. Terharu sangat-sangat. TQ ayang....

Aku masa mengandung Allah permudahkan. Aku cuma mabuk 4 bulan pertama. Tu pun takde muntah-muntah gila-gila. Takat muntah air manja-manja pagi-pagi tu ada la. Dengan tekak 24 jam mual. Lepas 4 bulan aku ok. Makan memang takde masalah, Cuma aku tak suka ayam dan telor goreng mata kerbau. Tapi bila bersalin agak mencabar. Dugaan kami anak kami kena jaundice sebulan baru elok. Banyak kali gak ulang alik klinik. Raya pertama pon kami kat klinik. Nazmi siap tak pegi sembahyang raya sebab kena pergi klinik. Klinik jauh kat Kluang. Nak kejar kan waktu klinik bukak. 

Dah tu anak aku ni agak mencabar gak nak jaga. Orang yang tabah dan cekal je boleh jaga. Kuat nangis. Hahahaha.. Gila kuat betul menangis, mengamuk tetengah malam. Padahal mata dah ngantuk, tahan dia nangis mengamuk-amuk tahan mata tak mo tido. Sudah nya nangis sampai tetido kat bahu aku. Hai la anak... macam-macam perangai. Ni baru 2 bulan. Panjang lagi masanya. Aku tak tau la bila dah mula kerja nanti macam mana. Ni pon dia dah tunjuk simptom-simptom manja tak nak kena tinggal dengan mummy. Huarghhh... susah hati ni.....

Sorry la panjang sangat entry kali ni. Ni pon aku dah pendekkan. Hehehe... Pengalaman ni aku tulis kat sini hopefully bila anak aku pandai baca dia tahu macam mana susah mummy dia nak bersalin kan dia. Patut la mak-mak kalau anak nakal tak nak dengar kata rasa nak luku-luku je kepala anak tu. Kalau tau kecik-kecik dah dipicit. Hahahaha.. Masa mengandung payah, bersalin susah, nak besar kan mencabar, dah besar lawan cakap mak. Memang patut la syurga bawah tapak kaki ibu.


Thursday, June 13, 2013

Holiday 2D 1N in Hospital Sulatanah Aminah

Assalamualaikum w.b.t & salam sejahtera...

Lama tak menulis kat sini. Asyik baca blog orang lain, sendiri punya blog malas nak update. Hehehe.... Sebelum tu nak ucap tahniah kat kawan ex-dip, Ejan yang dah selamat besalin 9 Jun lepas. Comel baby girl. Sebijik muka ibu dia. 

Sekarang Alhamdulillah dah masuk trimester ke-3. Nervous nih. Tak lama jek lagi. Ni dah bulan Jun. Lagi 2 bulan jek nak bulan Ogos. Baby setakat ni ok jek. Cuma last week ada mogok sikit. 3-4 Jun lepas kena outstation ke KL sebab 4 Jun ada meeting. Balik dah malam. Malam tu plak memang dah janji nak bawak adik-adik makan bubur kat Sentosa. Diorang plak nak ajak pegi Bazar Karat. Bazar Karat ni cam Uptown Setapak gak la. Ikut kan badan memang tak larat nak melayan. Tapi kesian kat diorang yang esoknya dah nak balik Kluang, aku gagahkan jugak diri pegi bejalan. Sebenarnya sejak dah 6 bulan, lepas makan aku mesti tak boleh terus bejalan. Kalau tak, mesti si kecik kat dalam ni marah. Dia parking camne tah kat dalam ni pastu dok tekan kat pusat aku. Pusat memang sakit gila lah. Nak bejalan pon susah. Tapi malam tu aku gagahkan jugak jalan-jalan lepas makan walaupun si kecik ni dah mogok tekan-tekan pusat tak kasi jalan. Aku jalan sampai ada tempat nak melepak duduk, aku pun duduk melepak suruh adik-adik round sendiri. Letih toksah kata lah. Esoknya nak kerja ni. Pukul 12 malam gak lah baru balik. Nak balik ada roadblock la plak. Dah sampai rumah lambat dalam pukul 1 kot. Letih gila badan. 

Esoknya memang tak larat nak gi kerja. Cakap dengan Nazmi nak gi klinik nak MC. Memang tak larat sangat. Rupanya si kecik kat dalam ni pon nak bekerjasama dengan mummy dia. Memang nak suruh mummy dia rehat, dia pon jalankan mogok takmo gerak-gerak sangat dok mengeras jek kat dalam tu. Sempat gak la bangun sarapan dulu. Tu pun adik yang masakkan nasi goreng. Masa breakfast tu perut memang dah tak selesa. Duduk tak kena, baring tak kena, rasa sebu semacam. Lepas breakfast, masuk bilik rehat-rehat then tertido. Tebangun tu memang rasa sangat tak selesa perutnya. Baby plak memang takde gerak-gerak cam selalu kalau aku baring mengiring, mesti dia respond dok beguling-guling tak kasi aku mengiring. Tapi hari ni takde plak. Risau dah ni. Ajak adik pegi hospital. 

Sampai hospital, masuk bilik saringan kena pasang CTG tu kat perut. Tak lama gak la. Dalam 15 minit kot. Bacaan normal jek. Mana tak normalnya. Sementara tunggu nak masuk tu baby dah bejoget-joget kat dalam. Dah berapa kali gerak dah. Saja je tau nak suruh mummy pegi hospital. Lepas buat CTG, doktor plak interview. Dah interview, suruh kencing plak nak check air kencing. Rupanya kena UTI. Lepas tu, doktor nak check plak keputihan. Memang aku ada masalah keputihan sejak pregnant. Tapi sebab dah jumpa doktor and doktor kata kalau tak gatal or berbau should be benda tu takde masalah pape. Sekali masa check tu, banyak gila kot keputihan nya. Siap bekumpul kat speculum tu. Nasib baik yang check doktor perempuan. Huhuhuh.. Malu gila kot. Tak pernah orang lain tengok tang bawah tu. Dah lah sakit+senak masa dia nak amik sample. Bila doktor dah dapat sample tu, dia kata macam ada jangkitan. Aku cam oklah. Nak buat camne kan. Bagi jek la ubat nanti. Lepas dah amik sample segala semua. Tunggu pegi scan plak. Nak tengok baby pasal perut aku kecik tak sama dengan minggu. Ni pon aku dah banyak kali tanya kat klinik. Klinik swasta kata takde masalah cuma refer kat result masa awal-awal scan. Tapi klinik desa ni yang tak ikut. Dia ikut gak tarikh last period. Dah lah aku masa sebelum pregnant ada 3 bulan period tak tetap. Jadi memang larilah EDD nya. So, aku dah maklumkan tapi diorang kata takde masalah, oklah. Takkan aku nak memandai lak kan? Sekali scan kat hosptal amik kau. Memang salah kiraannya. Patut masa tu dah 31weeks. Tapi ikut scan baru 28weeks. Bekerut-kerut dahi doktor yang scan tu. Dah lah air ketuban pon sikit. Cukup-cukup jek kat dalam tu. Kalau kurang lagi, memang jadi penghuni tetap hospital lah aku ni. Then doktor tu bagi tah diagnose apa suruh doktor pelatih tu tulis. Aku dengar la kena tahan wad. Aku cam, ok. Sib baik dah prepare bawak baju siap-siap. 

Tunggu punya lah lama kan.. Pukul 7 baru siap kat bilik saringan. Pegi plak wad. Dah lah dengan takde GL. Aku lupa lak nak pesan kat Nazmi boleh pakai GL online. Tepaksa la masuk wad kelas 3 walaupun aku boleh masuk wad kelas 1c atau 1d. Takpelah. Ramai sikit kawan. Heheheh.. Ramai plak orang kat wad. Katil penuh. Kena duduk kat katil tengah-tengah jalan. Nasib baik kejap jek. Dalam pukul 9 malam bleh pindah katil tepi yang kosong. Pukul 11 malam ada check jantung baby dengan tekanan darah. Masa ni aku dah tetido kot. Lepas tu makan antibiotik. Then nurse suruh aku pegi bilik rawatan sebab nak bagi ubat untuk keputihan. Rupanya ubat tu kena masuk kot bawah. Aduhai... kena selak lagi. Redha jek lah. Dah masuk ubat tak leh jalan pegi ke katil. Kena naik wilcha. Merasa i naik wilcha u'olls. Macam sakit tenat jek. Hahahah...Lepas tu sambung tido. Pukul 5pagi kena kejut lagi naik amik tekanan darah dengan check jantung baby. Aku mamai-mamai jek masa tu. Sukati la nurse nak buat apa. Aku ngantuk. Sehari tah berapa kali dia check jantung baby dengan amik tekanan darah. Bacaan aku Alhamdulillah semua normal. Buat BSP pon normal jek. Siang tu kena repeat scan. Ni nak tengok perjalanan darah dari pusat ke uri ke menda tah doktor tu cakap. Sebab aku ada masalah Hb rendah. Diorang takut ada problem nanti effect bekalan darah pada baby. Bila scan tengok ok jek. Doktor kata ok, boleh balik hari ni. Hoyeahhh... Tak yah dok lelama kat spital ni. Tak best pon. Petang tu pukul 7.30 malam gak baru aku dapat check out. Lembab kan diorang buat kerja? Padahal dari pagi dah tau aku dah boleh discharge. Tetap lambat buat report aku. Nak tunggu MC punya pasal. Dah lah kedekut MC. Alang-alang esoknya dah Jumaat, Kasi lah MC sampai Jumaat terus. Ni kasi Rabu dengan Khamis jek. Nak rehat cukup mendanya. Stress lagi ada. Hahahaha... 

Pengalaman check ini kat hospital besar yang dah lama beroperasi ni, takde lah best mana. Selain lambat disebabkan ramai sangat patient, nurse dia pon ada yang jenis layan orang double standard. Nampak la beza layanan patient kelas 3 and kelas 2. Apatah lagi kalau kau kelas 1. Yang aku tak suka sekali masa tunggu nak scan. Bilik scan berdepan dengan labour room. Aku dengar ada nurse dok jerit-jerit marah patient. Tak dengar lah bijik butir yang dia cakap. Sebab terjerit-jerit. Ada patient sorang ni tengah jerit-jerit gak nak teberanak agaknya. Nurse tu pon lagi kuat menjeritnya. Aduhai.... napa lah buat patient camtu kan? HSA ni memang banyak cerita tak best yang aku dengar kalau kat wad bersalin. Tu aku awal-awal dah tolak takmo besalin kat sini. Nak balik kampung besalin kat Hospital Kluang. Tapi aku rasa memang kena besalin kat sini lah. Aku kan ada GDM. Kena besalin awal takut baby besar. Kang kalau ada problem, tetap kena hantar ke HSA kan? Toksah buat kerja 2 kali, terpaksa lah serah diri kat HSA jugak. Huhuhuh... Mudah-mudahan dapat la nurse yang baik hati. Mudah-mudahan dipermudahkan segalanya.... amin....

Ha... panjang kan aku update. Tahniah lah sapa yang bejaya baca sampai abis. Lepas ni kalau rajin aku update pasal preparation barang-barang baby yang aku baru jek start buat last week lepas keluar hospital. Doakan aku and baby sihat-sihat saje ye... 

Thursday, April 11, 2013

Baby bump

Asslamualaikum w.b.t
 
Selamat sejahtera.
 
Lama dah menganaktirikan blog ni. Memang dah lama tak jengah blog ni. Kalau jengah pon takat kat tepon yang skrin tak beso mana. Tak puas nak tengok apatah lagi nak update. Memang tak berkesempatan. Kali ni betul-betul sibuk. Aku dah pindah tempat keje. Nak wat cemana... kat tempat lama mungkin bukan jiwa aku kat sana. Keje pon tah hape-hape jek. Hahahahaa... Lagi-lagi sejak pregnant, tambah-tambah merepek aku keje. Jarang-jarang keluar site. Boleh jek aku keluar paksa diri. Tapi nanti malam ke esoknya tanggung la sakit-sakit badan, pinggang segala sebab kepenatan. Kadang-kadang nazmi marah bila aku kena keluar ke sana ke mari. Pegi meeting jauh-jauh sorang-sorang, balik malam-malam. Tapi nak wat camne. Dah keje aku. Kena la ikut.
 
Ada sekali dia siap nak tepon bos aku pasal aku kena pegi seminar kat Bangi drive sendiri bawak hilux sorang-sorang. Punya la membebel kat aku sampai aku tak boleh nak cakap apa. Program tu pon last minit baru tau. Kena pegi hari Ahad. Hari Sabtu baru tau. Dah le Sabtu tu Nazmi keje. Aku bitau masa dia tengah keje. Haru gak orang tua tu dibuatnya. Tak leh tunggu dia balik sebab nak kena bitau keputusan pegi atau tak siang tu. Susah hati betul aku bila dia tak bagi aku pegi siap nak tepon bos aku. Sudahnya aku bagi dia cool jap. Dah lama sikit aku call balik cakap aku bawak la sapa-sapa pegi temankan aku. Bawak adik aku pon boleh jek. Tapi takde fungsi la bawak adik aku kan? Yang dia merempan sangat pasal aku kena drive sendiri sorang-sorang. Jadi penyelesaiannya adalah, dia tepaksalah amik cuti hari Isnin sebab nak anta aku pegi Bangi. Sayang isteri punya pasal kan.. rela lah cuti. Tu pun pasal isteri ni pregnant. Kalau tak lantak lah situ pegi sorang-sorang kan. Cam tak biasa. Ahhaha.. Makanya aku pegi seminar menghangkut laki. Orang lain tido kat tempat seminar, aku tido hotel. Takkan nak seludup laki aku masuk kat hostel plak kan. Nasib baik dia ok. Tapi balik dari seminar, ada plak yang mengata. Sebenarnya nak ngata aku ngada-ngada la tu. Pegi seminar pon laki nak kena anta bagai. Aku senyum jek. Ada yang cakap kalau dia lah, tak kuasa nak anta. Pegi lah sendiri. Puihh. Ha.. kan dah kena. Hahahahaa... Ye la sangat kan. Biarlah suami aku nak anta. Dia sayang kat aku. Takut jadi pape kat aku dengan baby. Ingat senang nak dapat baby ni? Lain la ko. Anak dah bederet. Tu yang tak heran kan? Lagi pun suami aku bertimbang rasa.
 
Ala... diorang ni cakap jek lebih. Tak kena kat isteri sendiri. Cuba kena kat isteri sendiri, tau lak nak merempan. Tu la yang buat Nazmi kadang-kadang marah kalau aku sibuk ke sana sini. Aku pun tak boleh salahkan Nazmi kalau dia rasa cam tu. Normal la kot. Kalau kita dah kahwin 2 tahun baru ada rezeki nak dapat anak, mesti lah nak jaga elok-elok, mestilah risau jadi pape kat isteri dengan anak. Sampai kalau boleh berenti je keje dok kat rumah. Bukan senang nak dapat anak tu. Lain lah diorang. Bahagian masing-masing. Diorang Allah mudahkan rezeki part anak. Bersyukur lah kan..
 
Kat ofis sekarang, ketua cawangan aku tak kasi aku keluar pegi site. Dia suh duk ofis jek sampai lepas naik cuti besalin baru boleh keluar. Tak lama dah pon. InsyaAllah bulan Ogos aku bersalin. Kalau ikut due ultrasound, 15 Ogos aku bersalin. Tapi oleh kerana aku ada GDM, tepaksa lah mengeluarkan baby lebih awal sebab takut baby telebih besar. Tapi aku kan Hb rendah. Doktor kata Hb rendah baby susah nak besar. Aku pon confused. Tekpelah, yang penting baby sihat. Demi baby, mommy sakit kena cucuk hari-hari pon takpe. Untuk GDM, aku kurang kan gula jek. Takde la tak amik langsung. Hari-hari ada jek aku minum air manis. Tapi bukan manis cam orang biasa minum la. Sekadar bagi rasa. Nak togok air jarang jek pon tak sedap gak kan. Nasik pon aku kurangkan. Nak kata gula aku tinggi sangat tu takde la. Biasa dalam range 3.7 - 5.4. Ada 2 kali jek telajak lepas makan. Tu pun pasal yang 1st aku baru sejam lepas makan terus check. Gula aku 8.1. Tapi doktor ok jek. Sebab dia kata aku baru lepas makan. Tu takde menda. Then buat BSP kali ketiga. Lepas makan gak telajak nya. Pasal aku makan kopok ekor. Sos kopok lekor kan banyak gula, manis. Tapi takde la tinggi sangat . Tak lebih 7.8 pon. Dalam 7.4 gitu la. Tapi doktor yang check kali tu over plak. Dia kata teruk sangat ni. Dia nak tengok lagi sekali. Kalau tinggi gak nak suh aku duk spital amik insulin. Kalau dah start amik insulin tu besar lah harapan melekat diabetes sampai lepas ngandung. Memang kang ada lah besar harapan aku menipu result BSP kang. Dan doktor yang ni takde pon cek progress kandungan aku. Sibukkan BSP tu jek. Bebel-bebel, pastu tulis-tulis dalam buku. Dah. Takde check perut ke, check jantung ke. Tah hape-hape jek. Lepas tu dia bebel pasal Hb aku rendah. Ala... aku nak wat cemana. Bukan tak usaha naikkan Hb. Hari-hari aku makan iron tablet tu. Tapi kekadang aku lupa gak. Tapi biasanya aku ingat. Semua supplement yang diorang bagi aku amik. Aku siap makan kerang lah, bayam merah lah, jambu batu lah. Hb aku tang tu gak tak lebih 11. Aku nak wat cemana. Sekarang aku amik Iberet. Sekotak dalam RM33 beli kat D'apotic Pharmacy. Ni kalau tak naik gak aku pun tak tau nak kata apa. Dan sebab ada GDM asik nak kena check gula dalam darah, aku pon beli alat check gula tu. Bulan ni melayang gak RM260. senang ada menda ni. Lepas pregnant pon boleh guna. Kalau check kat hospital or klinik swasta, sekali check dalam RM 10-14. sebab strip dia mahal. Kalau dah sehari 4kali, nak buat 2 minggu skali, tak rabak poket aku? Baik aku beli jek lagi senang. So sapa-sapa nak check gula dalam darah meh jumpa aku. Aku cas murah jek. Kawan-kawan Rm 15. Aci tak? Hahahaha.
 
Actually aku risau gak dengan keadaan aku. GDM, Hb rendah, tekanan darah boleh kata tinggi la. Nurse yang kata. 120/80 last aku check. Tinggi ke? Yang aku tau 120/80 tekanan darah normal. Ke aku yang salah? Nak ikutkan sebelum ni 110/70 kalau tak silap la. Agaknya hari tu aku stress tunggu lama sangat kot. Dah la panas, penat. Mau tak naik darah aku kan? Aku harap tak de masalah dengan baby. Aku sakit tak pe lagi. Jangan lah baby sakit. Ni sekarang aku kena UTI lak. Antibiotik dah abis makan. Malam ni nak check dah ok ke belum. Harap-harap ok jek la. Baby pon aku rasa cam ok jek. Dah rasa dia kat dalam tah beguling ke tendang perut aku ke aku pon tak tau. Tapi rasa cam geli-geli la. Heheheh.. Walaupun kalau orang tengok perut aku kecik jek. Tak nampak cam ngandung. Cuma nampak aku gemuk dan berperut buncit. Sampai kan ada kawan aku tak caya aku ngandung. Akak tu boleh cakap tah-tah aku silap sebab dia nampak aku slim cam orang tak ngandung. Padahal dah 5 bulan. Punya lah aku gemuk kan? Sampai ngandung pon orang tak caya. Tak kisah lah kecik ke besar, yang penting baby selamat dan sihat.

Wednesday, January 16, 2013

Dag dig dug... di dalam dada...


Assalamualaikum…

Dag dig dug… di dalam dada…. Ewah.. ni bukan nak cerita pasal lagu dangdut ye. Heheheh.. oww.. ye. Sebelum tu nak ucapkan terima kesih kepada kawan ex-dip aku, ejan. Rajin siap mention nama aku dalam blog. Malu tau. Heheheh. Actually, nak cerita pasal appointment semalam. Kan 15hb aku kena repeat ultrasound. So, malam semalam aku pon pegi la klinik penawar tu. Ramai pulak patient malam tadi. Nazmi dah bising pasal kitorang lambat, dah ramai plak patient. Nanti dia lambat nak tengok bola. Ewah-ewah…. Yang nak ditengok ni, anak ayang tau?? Sibuk je dengan team Johor Darul Takzim dia tu. Tapi walaupun ramai patient, takdelah lama sangat aku tunggu. Pukul 8.15 ke 8.30 tah sampai klinik, pukul 9 lebih sikit aku dah balik. Takde melanguk lama-lama pun. Aku tunggu adalah 20 minit kot, dah boleh jumpa doctor. Doktor pon dah naik kenal muka aku. Memula Nazmi taknak tengok aku buat ultrasound. Sekali doktor tanya kat dia, taknak tengok ke? Boleh dia tanya balik, boleh ke? Hahahaha… Padahal dalam kereta lagi masa on the way ke klinik aku dah suruh dia masuk sekali tengok tapi dia tetap taknak. Apsal tah.

Masa nak scan tu, aku nervous gak la. Takut takde progress. Kalau takde progress, kena buat D&C la. Tu yang aku tak nak. Huhuhu… Tapi bila doctor cakap ada progress dan dah ada heartbeat, tersengih-sengih aku. Alhamdulillah. Nazmi pon senyum-senyum simpul je dari jauh. Hahahah.. Boleh diri jauh-jauh takmo dok dekat sebelah katil bini ni? Pemalu lain macam. Walaupun kalau ikut tarikh last period aku supposedly dah 11weeks, tapi kat scan baru 9weeks. Tapi doctor kata takyah risau, takyah pikir pape. Yang penting, kandungan viable dan dah ada heartbeat. Yang lain tak yah pikir sangat. So lepas ni dah boleh buat buku kat klinik desa. Kalau tak semalam aku dah buat buku. Tapi aku taktau pun kena bawat sijil nikah lah, ic laki lah. Adik aku tak cakap pon. Dia ingat aku memang ada simpan dalam handbag. Takde makna nya. Kitorang tak pernah bawak salinan sijil nikah kalau pegi bejalan ke, tidur hotel ke, bedating ke. Kalau kena tangkap basah, nasib-nasib je lah. Kad nikah pon kiotrang tak buat lagi. Pasal masing-masing malas nak gi amik gambar kat kedai. Tu pun malas. Teruk sangat dah perangai nya nih.

Oklah. Nak cerita pasal baby dah ada heartbeat jek. Doakan aku and baby selamat ye. 

Monday, January 7, 2013

Alhamdulillah


Assalamualaikum…

Rasanya belum telambat untuk ucapkan selamat tahun baru kot. Baru 7 hari kan? Heheheh.. Azam tahun baru? Masih sama cam 2 tahun lepas. Muaahahaha… tapi dulu azam nak kawen dah tercapai. Nak kurus belum lagi. Nak baby…. insyaAllah. Moga rezeki yang satu tu jadi milik kami berdua. Ok. Takmo panjang-panjang cerita. Sebenarnya nak cerita pasal appointment 27hb hari tu.

Kan kat entry lepas ada cerita pasal expecting tapi pegi check tak nampak pon kantung walaupun kalau nak ikut tarikh last period supposedly masa tu dah 6weeks++ dan dah boleh nampak lah kantung fetus itu. Makanya, doctor bagi tarikh 27hb untuk scan sekali lagi nak confirmkan pregnancy dan nak confirmkan yang ini bukan ectopic pregnancy. Sepanjang 2 minggu tu memang hari-hari telan asid folik sebab nak baby membesar dengan jayanya. Keselamatan diri lagilah dijaga rapi. Terperuk kat ofis tak mo keluar tengok projek yang kalau pegi memang bergegar-gegar 1 badan. Bersenam pon tak bergegar macam tu. Tapi sudah nya 26 & 27 Dis tepaksa pergi mengganaskan diri demi menjalankan tugas yang telah diamanahkan. Nasib baik ada 3 orang pekerja yang baik hati membantu. 2 hari tu berjalan me’round’ Gelang Patah hantar baja dan racun kat rumah penerima. Letih toksah kata. Balik rumah melepek terus. Nak masak pon malas. Tapi ku gagahkan jua demi suami tersayang. Ecewahh…

So, 27 malam tu kitorang pegi la Klinik Penawar tu. Malam tu orang tak ramai. Ada la 2 ke 3 patient sebelum aku. Ada budak demam, suami isteri nak scan kot, dengan sapa tah lagi. Sebelum pegi klinik, doctor dah pesan kat aku minum air masak satu gelas dan tahan kencing. Sebab kalau kantung still tak nampak dia nak check urine aku. Nak buat UPT lagi. Aku pun menurut perintah. Jadi bila tengok patient tak ramai, aku ingat tak lama lah nak tunggu. Rupanya suami isteri yang masuk sebelum aku tu punya lah lama mengadap doctor. Aku punya “empang” dah rasa nak pecah. Sabar, sabar. Laki aku sibuk suruh buang je. Pandai-pandai je dia ni. Ingat suka-suka nak tahan ke. Aku rasa adalah setengah jam kot suami isteri tu kat dalam baru lah keluar. Bila nama aku dipanggil cepat-cepat masuk sebab tak sabar nak gi tandas. Masuk tu, doctor terus bawak pegi masuk tempat scan. Aku ajak Nazmi suruh tengok sekali tapi dia taknak. Tah pape tah. Orang lain excited nak tengok. Dia takut plak. Masa scan, nervous jangan katalah. Aku doa dalam hati jangan lah doctor kata tak nampak pape. Tapi Alhamdulillah.. . muncul sudah kantungnya. Kalau ikut kat scan tu, umur nya baru 6weeks 6days +/- 4 days. Doktor kata patutlah 1st scan tak nampak. Masa tu kecik sangat lagi. Tapi doctor kata pundi kencing aku yang besar sangat. Heheheh… ye… gambar scan tu, pundi kencing je lebih. Kantung baby cenonet jek kat tepi. Pasal pundi kencing aku dah penuh sangat-sangat. Hahaha… So, doctor takde komen pape. Dia cuma suruh makan asid folik lagi tetiap hari dan repeat ultrasound 15 Jan ni pulak. Nak tengok ada development ke tak. Kalau takde, means baby tak jadi kot.. Hmmmm… harap-harap tak lah kan? Harap-harap semuanya selamat dan baby membesar dengan sihat. Tapi apa yang Allah takdirkan untuk kami, kami redha je. Cuma sekarang berusaha menjaga kandungan dengan sebaik mungkin.

Ada orang tanya, aku tak mabuk ke? Actually, dari sebelum aku buat UPT aku dah start mabuk, tak sedap badan dan aku noticed yang muka aku tumbuh banyak sangat jerawat. Sebelum ni kalau nak period pon, takde lah banyak mana jerawat aku. Tapi kali ni memang teruk. Penuh kat dahi dengan jerawat kecik-kecik. Lagi satu, aku pening-pening kepala. Pening pon ada time. Pagi dengan malam. Tapi boleh tahan lagi lah. Masa tu aku dah syak aku pregnant. Actually, aku buat UPT 3 kali. Tapi 2 kali jek yang Nazmi tau. Yang 1st skali aku buat, aku tak bitau dia. Sebab masa 1st aku check 6 Disember, result negative. Tak tau lah aku salah tengok ke, salah buat ke. Tapi negative. So, aku cam tak harap sangat lah walaupun aku yakin aku pregnant sebab aku dapat spotting 2 Disember. Keluar darah setitik jek. AKu ingat aku period. 2 hari aku tunggu still tak keluar darah lagi. Sebab sebelum ni pernah jadi kes darah keluar setitik je. Tapi 2 hari lepas tu keluar dengan banyak nya. Means, aku period tak pregnant. Tapi untuk kali ni, aku yakin aku pregnant. Cuma mungkin 1st UPT aku, aku buat tak betul sebab aku tak tunggu lama. Aku tengok keluar satu line jek, aku terus lah buang. Tapi bila petang balik keja aku belek balik, cam keluar 2 line tapi.. entah lah. So, aku tak berharap dah masa tu. Aku cuma tunggu je bila nak keluar period nya. Sampai lah UPT kedua aku buat, dapat plak result positif. Alhamdulillah.. sampai jugak rezeki yang satu tu. Lepas je dari tu, start lah pening melampau, jerawat tumbuh melata tanpa segan silu, dan badan aku cam senang masuk angin. Perut rasa semacam. Macam sebu je. Susah kentut tapi asyik sendawa. Risau gak aku. Pantang lambat makan, perut masuk angin, memang pening tak boleh nak celik mata. Rasa nak muntah tapi tak boleh muntah. Seksa tau perasaan nak muntah tapi tak boleh nak muntah. Aku bukan orang yang senang nak muntah. Walaupun aku kategori penggeli, tapi aku cukup susah nak memuntahkan sesuatu. Kalau pagi-pagi masa berus gigi aku muntah cuma keluar bunyi jek. Paling terer pun keluar air. Isi perut? Adalah sekali. Tu pun sikit. Tapi rasanya lagi elok kot tak muntah-muntah. Sakit perut kot kalau asyik muntah jek.

Tapi kan, ada lah hamba Allah ni kata, mabuk masa pregnant tu sebenarnya psikologi je. Kalau kita pikir mabuk, pening kita jadilah lembik camtu. Sebab dia kata, masa taktau dah pregnant ok je. Takde pon mabuk ke hapa. Tapi bila tau je pregnant, mulalah mabuk lah, peninglah, tak larat lah. Aku yang mendengar ni, sabar jeklah. Ingat orang suka ke rasa pening kepala, muntah-muntah, perut sebu, buat tu tak kena, buat ni tak kena. Ingat seronok sangat lah kan? Untuk pengetahuan korang, hamba Allah yang berkata-kata ni lelaki. Bukan dia yang rasa, boleh lah sedap mulut je dia kata. Aku doakan, untuk anak yang akan datang, biar dia yang tanggung rasa mabuk, pening, sakit tu semua. Baru dia tau psiko ke tak. Surf internet rajin. Tapi tak rajin nak surf pasal pregnancy kan? Orang yang pentingkan diri sendiri je yang sampai hati nak cakap macam tu. Aku plak yang emo. Heheheh..

Doa kan aku ye kawan-kawan. Harap-harap appointment akan datang, result positif lagi. Semoga Allah kurniakan kekuatan buat aku dan suami untuk mengharungi dugaan dan cabaran ini.