K.A.M.I

Daisypath - Personal pictureDaisypath Anniversary tickers

Wednesday, December 12, 2012

Expecting

Assalamualaikum...

Alahai... lamanya aku tak menulis kat sini. Janji nak post entry rahsia pon tak post lagi. Actually aku dah taip tapi aku simpan jek dalam folder. Malas sungguh nak post sebab nak kena edit.

Ok. Tak mo citer panjang. Tengok tajuk pon dah tau aku nak citer apa kan? Alhamdulillah... 10 Disember lepas aku buat UPT sendiri kat rumah lepas period aku dah lewat 9 hari. Balik dari keje aku terus cek UPT guna pregnancy test kit jenama clearblue. Kalau positif keluar result tanda "+" kat tetingkapnya tu. Alhamdulillah... Tak tunggu lama pon. Result nya positif. Seronok sangat sampai tak sedar aku melompat-lompat dalam bilik air. Nasib baik tak jatuh. Aku terus jerit panggil adik aku yang nombor 3. Dia tinggal dengan aku dan tengah pregnant 6bulan lebih. Dia yang paksa aku cek. Aku tunjuk kat dia, baru tunjuk kat Nazmi. Hehehehehe... Patut tunjuk kat suami dulu, barulah adik kan?? Tah hape-hape. Aku tunjuk kat Nazmi, dia macam blur. Tanya, "ni apa maknanya?". Aku cakap, positiflah. Alhamdulillah. Setahun sepuluh bulan kami tunggu saat ini, akhirnya termakbul juga doa kami. Kami decide nak cek kat klinik esoknya sebab malam tu Nazmi kena kerja.

11 Disember, aku tak puas hati dengan test semalam. Pagi tu aku pegi lagi farmasi. Kali ni beli yang digital plak. Jenama Clearblue gak. Aku nak confirmkan betul ke aku pregnant. Alhamdulillah. Keputusan masih sama. Untuk pregnancy test yang digital ni dia akan bagitau sekali dah berapa minggu kita pregnant. Kat situ tulis 2-3weeks. Kalau ikut doktor 4-5 minggu. Tapi kalau kira dari tarikh last period aku 29 Okt sepatutnya dah 6 minggu. Masa tu dah cuak gak. Perkembangan baby tak ikut waktunya. Aku fikir takpelah. Malam kan nak pegi klinik cek dan scan. So, malam tu kitorang pegi klinik. Excited nak tengok camne keadaan kat dalam tu. Aku ingat doktor akan suruh aku buat UPT lagi kat klinik untuk confirmkan aku pregnant ke tak. Tapi dia tak buat. Terus scan. Berdebar masa scan tu. Lama dia scan cari. Sambil-sambil dia tanya aku. Banyak kali gak dia tanya betul ke ada 2 line masa aku buat UPT. Aku memang dah cuak sebab tak nampak pape pon kat monitor tu. Perasaan jangan kata lah. Memang nak nangis dah. Then doktor kata dia tak nampak pape. May be sebab kecik sangat dan perut aku tebal sangat. Dia kata lagi jangan risau, tak nampak tak semestinya takde. Dia pesan macam-macam kat aku. Kalau sakit perut macam senggugut teruk, datang jumpa dia. Dia kasi tarikh appointment baru kat aku 27 Dis nanti. Masa tu sepatutnya dah ada heartbeat. Kalau dia scan takde gak, aku kena buat urine test depan dia. Maknanya kena kencing depan dia. Aku taktau la betul ketak. Tapi kan , cara dia suruh buat tu macam selama aku test sendiri tu aku tipu aku punya urine test la plak. Takkan la aku suruh orang lain yang kecing plak kan. Mestilah aku punya sendiri. 

Keluar dari bilik doktor aku dah terdiam tak tau nak cakap apa. Nazmi pon senyap jek. Sebelum balik kitorang singgah makan dulu. On the way pegi tempat makan Nazmi cerita macam-macam tapi aku diam jek. Aku cuma senyum. Tapi air mata dah nak melimpah. Aku perasan cara dia bercerita tak macam selalu. Cara dia seolah-olah nak tenangkan hati dia dan hati aku. Sampai kat tempat makan, aku duduk terus mata pandang kat tv. Aku taknak tengok dia. Nanti aku nangis. Dia yang order semua makanan. Aku dah tak lalu nak makan sebenarnya. Tapi perut dah lapar. Lepas order, Nazmi terus tanya aku doktor kata apa. Masa tu memang dah tak boleh tahan air mata. Aku nangis kat situ gak. Sedih nya Allah je yang tahu. Malu pun dah takde. Lantak lah orang tengok ke hape. Nazmi kata dah lah.. Takde pape. InsyaAllah semua ok je. Aku... entah lah. Hati ibu ni lain. Aku taktau nak expect ape. Sedih sangat. Balik rumah aku terus masuk bilik. Nangis puas-puas. Nazmi just cakap jangan lah sedih sangat. Takde pape. Tu je yang dia mampu nak cakap. Tu pun dah cukup buat aku. Aku tak expect dia nak pujuk aku. Sebab sikap dia memang macam tu. Dia tak pandai memujuk dengan kata-kata tapi aku tau dia sentiasa doakan untuk kami. 

Hari ni, aku EL sebab pagi tadi macam sakit perut nak senggugut. Risau gak aku. Keja aku dah lah nak kena lasak. Hari ni aku rehat je kat rumah. Pagi-pagi tadi nangis lagi. Sedihnya... harap-harap, baby ok je. Aku yakin kat dalam ni ada baby aku sebab aku dapat rasakan perubahan pada diri aku yang aku tak pernah alami. Semua perempuan akan rasa benda tu dan dia akan tahu. Takkan lah 2-2 pregnancy test aku guna tu akan bagi result yang silap. Mungkin aku patut guna yang ke-3. Tapi doktor dah pesan, jangan test lagi sebab result dah positif. Tak mungkin silap. Entahlah. Sekarang aku cuma berdoa baby kat dalam ni selamat dan membesar dengan sihat. Kadang-kadang aku cakap dengan dia, kalau dia dengar aku nak dia tahu, "mommy sayang sangat baby, babah pun sama. Mommy dengan babah dah lama tunggu baby. Harap baby membesar elok-elok dan sihat-sihat sahaja. Kami tak sabar nak jumpa baby tahun depan." 

Untuk kawan-kawan yang baca post ni, aku harap doa dari kalian. Tolong doakan baby aku selamat dan baik-baik sahaja ye. Aku nak sangat dia. Tapi kalau ditakdirkan belum rezeki kami lagi, aku redha. Allah lebih tahu apa yang terbaik buat hamba-Nya.

note: pada kawan-kawan dalam list FB, mohon jangan post apa2 pasal pregnancy aku kat FB ye. TQ. Sayang korang. Muaaahh.

Friday, September 28, 2012

Janji tinggal janji

Assalamualaikum dan salam sejahtera..

Ikutkan janji dalam entry lepas nak cerita pasal sesuatu yang aku hadapi dalam hidup aku sejak kecik lagi. Tapi aku malas belum sempat nak taip entry pasal tu. Ni aku post entry lain dulu ye. Kira cam selingan jek lah. Boleh. Tak boleh pon ada aku kisah? hahahah.

Sesuatu perkara mengaibkan yang tak terjangkau dek akal terjadi ke atas diri aku. Mula-mula aku tak tau nak hadap benda ni macam mana. Tapi aku tepaksa. Trauma sangat sampai tak mampu berdiri. Nasib baik ada suami kat sisi. Walaupun dia tak pandai memujuk, tapi dengan ada dia di sisi, aku rasa selamat. 3 hari aku mengurungkan diri dari dunia luar. Balik kampung. Kerja pun aku tinggalkan, walaupun sepatutnya ada mesyuarat penting yang aku kena attend. Nasib baik bos aku paham kasi aku cuti. Terima kasih ye bos. Aku melarikan diri sebab takut dengan pandangan orang lain. Tapi sampai bila aku nak macam tu kan? Aku kena hadap benda ni. Takkan nak berkurung kat rumah sepanjang hayat aku kan? Nasib baik aku dikurniakan suami sebaik nazmi. Tak kan ada lagi Mohd Nazmi Miskon yang lain dalam hati aku ni. Walaupun dia tak pandai nak pujuk dengan bercakap face to face, tapi dipujuk aku melalui sms. Sweet tak? *sweet la sangat kan?* Dia bagi semangat kat aku, tenangkan aku, nasihat aku supaya terus kuat hadapi dugaan ni. Tu la fungsi suami, ye tak?

Bila difikirkan balik, musibah ni jadi mesti ada sebab. Dan dari kerana musibah ini, mesti ada sesuatu yang baik akan terhasil, kan? Tak faham? Takpe. Tak masuk exam. heheh.. Maaf. Bila perkara mengaibkan ni jadi pada aku, buat aku terfikir.. Mungkin dah sampai masanya aku tunaikan kewajipan aku yang 1 itu. Jadi isteri yang solehah dengan menjaga aurat yang hanya suami aku je boleh tengok. Sekarang bukan tak tutup aurat. Tapi boleh kata bungkus jekla. Bukan tutup. Bungkus dengan tutup tak sama ye kawan-kawan. Walaupun aku bertudung, baju lengan panjang, tapi kadang-kadang tudung aku singkat, baju aku ketat. Tesembul lemak sana-sini. Gunung-ganang pon nampak tesembul. Aku mengimpikan untuk berjubah dan berniqab@purdah. Aku tunggu saat-saat itu. Bila agaknya aku dapat pakai macam tu ye? Dengan keadaan kerja aku sekarang agak mustahil aku nak pakai macam tu. Kang nak pakai baju korporat dah macam mana pulak kan? Mungkin Allah duga aku sebegitu supaya aku dapat betulkan apa yang selama ni aku dah salah buat. Ya Allah... Ampunkan dosa hamba Mu yang sering terlupa ini Ya Allah.. Semoga Allah berikan petunjuk dan hidayah buat insan yang menganiaya aku dan semoga Allah memelihara aib aku dan suami ku dan lindungi kami dari fitnah dunia. Doakan aku baik-baik saja ye kawan-kawan. Sayang kamu semua. XOXO.

note: aku dah buang segala gambar aku, suami dan keluarga aku dalam blog ni. Yang tinggal hanyalah gambar yang takde kena-mengena dengan diri aku dan keluarga aku. Aku buat semua ni demi menjaga keselamatan, maruah dan aib keluarga aku. So, agak-agak kalau baca entry begambar tapi takde gambar yang keluar, jangan lah gelabah sangat nak refresh banyak kali. Memang aku dah buang gambar nye. Caption jek yang tinggal. Aku malas nak edit. Korang bayangkan je la sendiri macammana rupa gambar tu dengan caption yang aku bagi ye. Hehehe.. Harap maklum. Segala kesulitan amat dikesali. Lepas ni memang takkan ada gambar aku mahupun suami ataupun family aku akan muncul dalam blog ini. Sekian, terima kasih.


Wednesday, September 19, 2012

Anak buah baru


Assalamualaikum & salam sejahtera.

Raya dah abis. Cerita pasal raya pun tak ada kat sini. Hahahaha.. Janji hari tu nak cerita. Tetiba cam malas.  Hehehh.. Kalau dah angin malas tu sampai, berbulan la aku tak update blog. Takde apa yang menarik pun nak diceritakan pasal raya. Raya kali ni aku masih lagi berdua, belum ada rezeki nak bertiga. Adik aku no. 3 yang baru kawen bulan 2 hari tu, Alhamdulillah.. Dah sampai rezeki dia. Tahun depan, tambah lagi 2 lah cucu ayah dan ibu aku. Adik yang no. 2 pun tengah pregnant. Makin meriah lah rumah ayah ibu aku dengan cucu-cucu diorang. Sekarang Cuma ada Qaisara je. Tu pun dah riuh rumah. Tambah lagi kang tahun depan  adik dengan sepupu dia, mau tak tunggang langgang rumah. Heheheh..  2 minggu lepas adik ipar aku bersalin. Adik pada nazmi. Bersalin 4 Sept pukul 12 kot, kat HAS, JB. Petang tu lepas keje aku terus pegi tengok. Seronoknya dapat baby. Dah sepasang anak diorang. Yang sulung perempuan. Ni lelaki plak. Nama dia Muhamad Aniq Anaqi. Aniq? Mengingatkan aku pada seseorang. Hahahah… Lupa nak habaq mai. “Seseorang itu” yang pernah muncul dalam hidup aku suatu ketika dulu, dah kawen dah pun. Kawen dengan girlpren dia tu lah. Dah memang dia sayang girlpren dia tu. Dok gatai dengan aku pasai pa tah aku pon tak tau. Bangang betui. Kawen jugak awak akhirnya. Yelah. Duit dah cukup, becinta lelama nak buat apa, ye dak? Semoga kekal jodoh hingga akhir hayat. Jangan dok buat perangai tetiba pi cari awek buat spare part plak. Kang saya tolong yuni pegi santet awak baru tau. Tak tau santet tu apa? Lagi bagus. Hahahha..  Oww.. termelalut plak. Cerita balik pasal baby. Masa gi tengok baby tu, nazmi muka excited tak hingat bila nampak baby. Baby tu dok atas katil, tido. Mak dia dok atas kerusi. Yang Nazmi datang terus duduk kat atas katil dokngadap muka baby tu tido. Alahai… kesian laki aku sorang ni. Harapkan anak buah jekla. Anak sendiri taktau lagi bila nak muncul. Sabar la ye yang. Belum rezeki kita. Berusaha lagi lah ye. Heheheheh…

Seronoknya ada baby kan? Seronok rasa pengalaman mengandung, bersalin. Walau penat bawak perut besar, tapi rasa bangga sebab dalam tu ada insane bernyawa yang akan lahir, yang InsyaAllah kalau betul didikan nya akan menjadi anak yang soleh@solehah yang akan mendoakan kita bila kita dah mati nanti. Kalau tengok orang pregnant, dapat baby, aku teringin sangat nak rasa semua tu. Kadang-kadang sedih sensorang. Kadang-kadang rasa cam, apalah dugaan yang Allah bagi kat aku ni? Nak uji kesabaran aku ke? Atau nak uji kesetiaan suami aku? Tapi Allah tu kan Maha Pengasih, Penyayang. Allah takkan uji hamba-Nya kalau kita tak mampu nak hadapi. Aku yakin ada hikmah disebalik ujian ini. Kalau difikirkan balik, dalam keadaan ekonomi kami berdua tak kukuh lagi, memang sesuai la kami belum ada anak. Memang kalau nak diikutkan, setiap anak tu, ada rezekinya. Tapi kan Allah Maha Mengetahui segalanya. Mungkin Allah tak bagi lagi kami rezeki yang satu tu sebab mungkin Dia tahu kalau kehadiran anak dalam masa terdekat ni akan memudaratkan kami, rumah tangga kami. Mungkin? Siapa tahu kan? Allah dah aturkan semuanya. Kadang-kadang aku Tanya kat diri sendiri, adakah aku nak anak sebab aku dah bersedia atau sebab aku nak buktikan pada orang lain yang aku juga mampu ada anak, aku juga boleh mengandung. Ya Allah, minta dijauhkan perasaan itu. Aku nak anak bukan nak buktikan pada orang yang aku mampu untuk bagi zuriat pada suami aku, tapi aku harap akan ada zuriat keturunan aku yang mampu mendoakan aku dan suami aku bila kami dah takde kat dunia ni. Doa anak soleh untu ibubapanya.
Kalau lah sememangnya aku tidak ditakdirkan untuk menjadi seorang ibu, InsyaAllah aku redha. Sekarang pun aku dah cuba bersedia dengan kemungkinan itu. Dan InsyaAllah, aku juga bersedia untuk izinkan suami aku bekahwin lagi kalau dia mintak. Walaupun aku selalu gurau dengan dia tak nak kasi dia kawen lagi, tapi jauh disudut hati aku, aku izinkan kalau itu yang dia mahu. Kalau aku tak mampu bagi apa yang dia nak, tak salah untuk berkorban kan? Aku selalu cakap pada dia, kalau mampu, boleh berlaku adil, apa salahnya, kan? Sejak hari pertama aku menjadi isteri, aku telah bersedia untuk menerima takdir seandainya satu hari nanti dia memohon keizinan aku untuk bernikah lagi. Cuma 1 yang aku harapkan, cinta, kasih dan sayang dia untuk aku takkan pudar walaupun dia dah punya isteri lain. Aduhai. Sebak la plak. Hahahah… Jangan salah faham ye. Nazmi tak minta nak nikah lagi. Alhamdulillah, setakat hari ni, didalam pengetahuan aku takde lah plak dia gatai nak menikah lagi kan. Tak tahu lah kot kalau dah masuk tahun ke-5 kawen pon still takde anak dia sibuk nak menikah, aku bagi jekla. Takkan tak bagi kan? Poligami tu kan halal. Tak berdosa pun. Yang berdosa kalau suami tak boleh berlaku adil. Betul tak? Memang orang kata bercakap tu senang, kita tak alami, tak hadapi, kita tak tahu. Tapi aku cuba bersikap positif. Kalau itu yang suami aku mahu kan, InsyaAllah dengan hati yang redha aku izinkan. Nak suruh aku pinangkan pun, InsyaAllah aku boleh pinangkan. Ayang teringin nak menikah lagi ke? Boleh sayang pinangkan. heheheh *sambil asah pisau potong daging tajam-tajam.. hahahhahaha… psiko!!*.


Untuk kekasih kesayangan adinda,

Tak perlu diungkapkan dengan kata-kata, Ayang tahu banyak mana sayang, cinta dan kasih Sayang untuk Ayang kan? Walaupun sejak duduk bersama kita jarang ucapkan “I love U” tapi Sayang nak Ayang tahu, cinta Sayang buat Ayang terlalu banyak. Sayang harap kalau lah kita ditakdirkan tak kan punya anak, cinta dan sayang Ayang untuk Sayang tak berkurang. Sayang berdoa supaya kita kekal suami isteri hingga ke syurga.

Eh? Ada yang lap-lap airmata ke? Tadi memula cerita happy. Dah hujung-hujung buat cerita sedih la plak kan. Suka mainkan perasaan orang tau Rifqah nih. Heheheh… Dah-dah… kang meleleh hingus plak. Heheheh.. Oww… ye.. sebelum terlupa. Nak ucapkan Selamat Pengantin baru buat Puan Ezzana dan suami, Encik Shahir. Semua kekal jodoh hingga ke syurga dan semoga dikurniakan cahaya mata secepat mungkin. Buat Cik Meera pula, Selamat Bergraduasi. *eh, betul ke wish aku tu?? Hentam sajalah labu…*. Buat kawan-kawan dan adik ipar yang baru dapat baby tu, tahniah ye. Selamat menghadapi hari-hari indah bersama keluarga. InsyaAllah ada masa, aku post entry lagi. InsyaAllah entry akan datang aku nak revealkan sesuatu yang tak ramai orang tahu tentang aku yang dah lama aku simpan. Hanya yang family dan kawan-kawan rapat je yang tahu. Aku nak cerita pengalaman aku lalui benda ni dari kecik sampai dah kawen. InsyaAllah. Terima kasih pada yang sudi singgah. Jangan serik ye singgah sini.

(^___^)v
XOXO
Pssttt: dah lama tak buat smile dengan kisses n hugs ni kan?


nak duk atas pangku takut lumpuh lak suami kesayangan hamba ni. heheheh...

Wednesday, August 29, 2012

Sehari sebelum raya


Assalamualaikum & salam sejahtera.


Wah..wah.. wah... Rajin pulak Rifqah ni bersiaran. Hahahah... Rajin tak rajin sangat lah. Saje nak semak-semak kan mata orang lain dengan tulisan merapu nih. Sebelum tu, nak say hai kat kawan-kawan yang baru join blog ni. *macam la rajin diorang nak baca blog kau ni kan?*. Thanx sudi follow blog yang tak seberapa ni. Sebenarnya takde lah banyak benda nak cerita pun. *sila jangan percaya. kalau dah sawan menaip sampai, takde maknanya entry tu nak pendek.*. Aku cuma nak cerita pasal raya je kot. Yelah, kan tengah mood raya lagi ni kan? Ok-ok. Tak yah mengarut lagi.

So, tahun ni, tahun kedua aku beraya sebagai seorang isteri. Tapi masih belum sebagai mama lagi. Rezeki belum sampai dik non. Akak redha je. *yelah tu kan.* Dan yang bestnya, tahun ni turn beraya kat my kampung. HOYEAHHH!!! *macam la kampung kau dengan hubby tu jauh sangatkan??*. Walaupun kampung kitorang ni takde lah jauh mana, tapi suami ku ini pesen lain macam sikit. Kalau dah kata tahun tu turn beraya kat belah dia, memang sakan la beraya sampai tak sempat i nak jumpa ibu dan ayah tau. Macam tahun lepas, raya ke-4 baru muncul kat rumah ibu dan ayah. Ibu dengan ayah pun dah kerja dah. Dah lah ibu ayah pesen cuti raya tak lama. Boring je akak ni tau. Sentap sensorang. Oleh itu, tahun ni pun beraya sakan di kampung. Seronok giler lah bekumpul adik-beradik. Tapi yang tak seronoknya on the way balik kampung, tereksiden lah pulak kan. Alkisahnya, hari jumaat dapat lah half-day. Kengkonon lepas Jumaat terus lah balik kampung. Tapi gedebak-gedebuk mengemas bagai, pukul 4.00 petang baru kitorang bertolak. Dah check semua rasa-rasa takde tinggal pape. Sekali dah gerak dalam 5km kot, baru teringat kuih batang buruk nak kasi mak mentua tertinggal lah plak. Masa tu dah cakap je dengan hubby takpelah tinggal. Tapi dia insist nak patah balik. Ok, fine. Patah lah balik. Dah amik kuih tu, kitorang pon gerak lah balik. Sekali keluar simpang kat, boleh lah pulak suami ku ini belanggar dengan kereta dari simpang bertentangan. Aku ni tak kisahkan kereta tu walaupun tu kereta aku. Tapi kisah kan laki yang nak mengamuk nih. Dalam hati punya la kecut perut ni takut dia mengaruk kan. Ye lah. Dah bersalah. Sapa suh tinggal barangkan? *tapi I tak suruh pun patah balik okay??* Dah dapat rasa dah ada benda tak best nak jadi. Sebab orang tua-tua kata, kalau dah jalan nak pegi mana-mana tu, jangan patah balik. Takut ada benda tak elok jadi. *jangan nak pecaya sangat ye dik non. kang kurafat plak.*. Orang kata, benda dah nak jadi.. ye tak?? Aku ni dah memang kecut perut dah tengok muka laki dah lain macam. Macam nak makan aku pon ada muka dia tu. Dah belanggar tu, duk tepi la nak settle semua. Laki aku duk amik gambar tempat yang kena langgar. Masa tu lah aku baru realize yang bateri kamera dah abis dan yang paling best, charger tetinggal kat rumah. Bagus tak? Memang saja nak kasi laki tu naik antu tau. Aku cakap slow-slow jek kat dia, charger tetinggal orang amik jap ye. Dia muka dah tahap menyampah dah. Hahahaha.. Nak nangis rasa. Aku pun jalan kaki jek la balik rumah. Pasal dekat je pon dengan tempat kejadian. 50 meter pon tak sampai agaknya. Dah settle amik barang, aku duk diam-diam dalam kete tak cakap apa pun. Menikus aku ketakutan. Hahahaha.. Walaupun laki I tu muka camtu, nampak cool orang kata, tapi kalau dah marah punya lah kecut perut ni taktau nak kata lah. Aku ni kalau dia dah marah, memang aku diamkan aje tak cakap pape. Kang kalau aku becakap kang aku takut la orang bukak puasa makan nasik, aku bukak puasa makan penampar. Jadi, bila dia tengah marah, lantak kan situ. Jangan cakap pape. Cuba cool kan dia pun jangan. Kang lagi panas ada la. Ada la sejam nak settle kan semua siap pegi balai polis bagai. Yang lawak tu, laki aku tengah ngadap polis buat report, pompuan chinese yang eksiden dengan kitorang ni nak mintak settle luar jek. Tak yah report polis. Nasib baik la polis tu ok. Polis tu cecepat delete report laki aku. Pasalnya, yang eksiden dengan kitorang ni pun takut kena saman. Pasal 2-2 kete tu 3rd party. Pemandu takde kena-mengena dalam geran kete. Kan boleh kena saman RM300 kan? Daripada bayar saman, baik buat repair kete. Kalau repair pon tak sampai lah RM300. Dah settle luar, terus lah balik kampung. Kitorang balik rumah mak nazmi dulu. Bukak puasa kat sana. Sampai tu, menonong je orang tua tu *laki I lah, sapa lagi* masuk rumah. Tegur orang pun tak. Dah tu, terus start motor keluar nak gunting rambut. Aku lak kena menjawab dengan orang kat rumah. Tapi diorang semua dah paham dah dengan perangai laki aku. Abang ipar aku siap pesan, kalau dia cam tu diamkan aje. Jangan cakap pape. Yang diorang pelik tu, tuan punya kereta *akulah tu* takde pape, tukang bawak lak emosi telebih. Laki I memang emotional. hehehe... Muka je cam tu tapi hati kaca tau. Ok-ok. Dah-dah mengumpat laki I. Dah yeye 'oh mintak maaf siap nangis-nangis bagai raya hari tu, ni mengumpat dia plak. 

Eh... Panjang lah pulak. Belum lagi cerita pasal raya. Heheheh.. Kan dah kata mesti panjang ceritanya kan? Nak sambung ke tak? Tak yah la ek? Nanti korang malas nak baca. Esok-esok la aku cerita pasal raya plak ye. Heheheh... Nah aku tepek gambar raya 1 sebagai pengubat ridu korang. Ecewah... rindu lah sangat kan?? *tangan dibahu, mata ke atas*.






























Orang lain puasa kurus. Aku puasa gemuk gak. Laki aku gak yang kurus. 

Thursday, August 16, 2012

Selamat berpuasa... eh...dah nak raya ke??

Assalammualaikum.


Salam Ramadhan.*dah nak abis puasa baru kau sibuk2 nak salam2 bagai*

Macam terlupa lak aku ada blog. heheh.. Tengok kat blog sendiri last post entry April lepas. Pemalas gila kau ni rfiqah dah berbulan tak reti nak update blog. Baik kau tutp je blog ni kan? oww.. aku memang sengaja salah eja nama sendiri. *sebenarnya dah tesilap malas nak backspace, teruskan sahaja menaip*

Dah-dah. Tak payah nak mengarut sangat. Sebelum aku membebel lebih panjang, *macam biasa, kalau sekali-sekala muncul aku kan suka taip panjang-panjang. ok merepek lagi. diam.* nak terima kasih banyak-banyak pada blogger Ujang yang mempunyai seorang baby girl yang sangat cute sebab aku join teka-teki kat blog dia. Kebetulan dalam senarai pemenang dan disebabkan dia kan ramai pengikut, jadinya ada beberapa pengikut dia dah datang singgah sini dan ada yang follow blog tak ber"update" ni. Terima kasih banyak-banyak. Panjang sungguh explanation aku. heheheh.. 

Sepanjang tak update blog ni, nak kata aku busy macam tak. Nak kata tak, aku busy sebenarnya. *Kau ni memang tak tetap pendirian lah rifqah!!* Ok-ok. Aku agak busy sebenarnya dengan kehidupan kat sini. Sejak-sejak duduk kat PPK ni, memang cam huru-hara sikit. Kat sini memanjang lah meeting. Weekend pon kekadang meeting. Kekadang lak ada program masa weekend. Makanya, walaupun sudah tinggal di dalam negeri Johor dan kampung takde lah jauh mana, tapi aku tetaplah jarang-jarang balik kampung. Ada bulan berapa tah aku tak ingat, sebulan keje tetiap hujung minggu meninggalkan suami di rumah dan tak sempat nak balik kampung. Punya lah sibuk. Sampai ibu aku pon complaint sebab asik keja aje. Suami aku? Tak payah kata lah. Walaupun mulut tak berkata-kata, tapi kepanjangan muncung bibirnya dah menggambarkan perasaan nya saat ditinggalkan dan saat menunggu aku lewat pulang ke rumah. 

Macam beberapa minggu lepas aku sibuk dengan jual ikan. Oww ye. Sekarang aku dah jadi pengurus projek. Dah tak jaga hal ehwal korporat. hohoho.. akan tetapi nya, kalau ada pemborong amik ikan, memang masaklah aku kat kolam. Seminggu sebelum sepuasa hari tu, aku kat kolam dari pukul 12 tengahari. Kulit aku yang dah sedia gelap bertambah-tambah kegelapan nya. Nasib baik tak gelap cam kunta-kinte. Kalau tak, ibu aku pun tak kenal aku dah. Awal-awal puasa pun begitulah kejadiannya. Nasib baik bukan aku yang kena tarik jaring tu. Kalau aku yang kena tarik, memang selamat tinggal lah puasa. huhuhu.. Bila ada jual ikan, memang waktu balik kerja aku dah meleret-leret lah lambat nya. Pernah aku kat kolam sampai pukul 7.30 malam. Masa tu aku puasa ehem.. ganti. Aku plak tak prepare apa-apa nak buat bukak puasa. Yang aku ada hanyalah gula-gula fishermen friends. Bukak posa makan gegula jek? Bersyukur lah nak. Daripada kena kunyah rumput atau sekadar korek hidung nak batalkan puasa. *bukan korek idung tak batal puasa ke??*. Masa tu suami aku tengah tunggu aku kat ofis dari pukul 5.30 petang. Kau boleh bayang aku punya ngeri nak mengadap wajah suami tercinta setelah 2 jam setengeh dia tunggu?? Aku sampai ofis pukul 8 malam. Tu pon memecut macam apa. 15 minit je dari kolam ke ofis. Biasanya setengah jam. Seperti biasa, memang kena silent treatment lah aku. huhuhu.. Suami aku ni pesen pompuan sikit. Kalau tak puas hati ke, marah ke, dia diam jek malas cakap. Muka nak ketat jek. Aku cakap pon dia malas layan. Kalau aku tanya dia nak jawab sepatah tu dah bersyukur lah tu. Kalau tak, dia pakai angguk geleng tu pun mujur lah kan. Kengkadang tu, bolayan terus. Eh, tapi dengan orang lain boleh lak dia merenyeh. Sentap ahkak ni tau. Tapi nak buat camne, kalau aku yang kena tunggu pun sama gak muncung nya. Lagi dasat pun ada. hehehe.. Kengkadang bila kat kolam dah pukul 5.30, aku dah nak menangis dah. Pasal aku tau nanti suami aku mesti tarik muncung punya. Susah hati gila kot. Eh, tapi kan, kalau dia panas ati ke, marah ke, merajuk ke, kang balik rumah aku sibuk besilat kat dapur, dia mesti kemas-kemas bilik, sapu-sapu sampah kat ruang tamu, kat luar rumah. Tu yang best nya. heheheh.. Dia lagi rajin daripada aku. Aku rajin masak jek. Tu pun tepaksa rajin. ahhaha..  Pergh... sukati je mengata laki sendiri kan??? heheheh... ampun kan sayang ye yang. Termengumpat ayang. heheheh..

Tahun ni kali ke-2 aku berpuasa sebagai seorang isteri. Tapi oleh kerana aku duduk sama dengan nazmi start raya tahun lepas, jadinya, tahun ni tahun pertama lah aku kena bangun pepagi buta masak nasi+lauk untuk sahur. Sebelum-sebelum ni memang aku tak pernah bangun masak. Aku bangun makan jek. Semua ibu aku dah ready kan. Siap cedok nasi skali. Aku bangun tinggal makan je. Bagus tak perangai??? Jadinya, korang paham-paham jeklah bila tahun ni tahun first kena bangun masak sahur. Mula-mula aku rajin gak lah. Pukul 4 pagi dah kat dapur. Dah tengah-tengah puasa pukul 4.15 baru hegeh-hegeh bangun. Sekarang, lagi haru. Pukul 4.30 baru sibuk bangun. Tu pun separuh hati je. Bukan separuh, suku jek pun. Mana nak dapat pahala kan? Tak ikhlas tau. Lagi plak tahun ni tah kena penyakit apa, aku dapat cuti puasa sampai 10hari. Jenuh nak menggantinye. Sepanjang cuti puasa, aku kena lah jugak bangun masak. Dah kalau tak masak kang suami ku sayang nak sahur apa plak kan? Dah tu, pesen suami aku ni tak suka makan lauk yang dipanaskan. Jadinya kita kena lah masak lauk baru ye puan-puan. Aku pun memang jenis sekali masak sikit je. Tapi kalau masak berkuah, aku tak reti sikit. Ada sekali masak tomyam, banyak nye macam kan nak makan 10 orang. Padahal bertiga je yang nak makan. Ni dah hujung-hujung puasa ni aku dah rasa malas gila nak bangun masak sahur. Yang buat aku tambah malas tu, aku ni masak la beria nak kasi laki ni makan, kalau tak kang melepek je kelaparan siang hari kan. Tapi, dah memang jenis laki perut kecik. Perut tak boleh nak kembang macam bini dia, makan sahur nye alahai.... seto'et je nasik dalam pinggan. Sesenduk je makannya. Dah tu makan punya la lama. Yela.. mengunya ikut sunnah. Kadang-kadang berangin gak aku ni. Penat aku bangun masak pepagi, dia makan sikit la sangat. Tak berbaloi dengan kepenatan aku memasak. Ni dah hujung-hujung puasa dia cakap sahur tak yah masak, makan roti je. Aku macam tak caya je laki aku cakap macam tu. Tapi takde maknanya lah. sekali lah kitorang makan roti. Lepas tu mintak nasi jugak. Nasib baik i sayang u tau. Masaklah jugak untuk suami ni walaupun teramatlah malasnya. Nasib baik ayang dapat isteri macam sayang yang menurut perintah tanpa bantahan *ye jek tak membantah. padahal menghempas je kejenye kat dapur. kantoi!! hahah*, kalau ayang dapat bini cam angah, alamat makin kurus lah ayang tu. Tak sabar nak tunggu puasa habis. Bukan sebab nak raya, tapi sebab dah tak lalu nak bangun pagi-pagi buta memasak kat dapur. Alangkan masak sarapan pukul 8 pagi pun aku malas, inikan pulak sahur pukul 4 pagi. Memang malas sesangat lah kan.

Raya tahun ni giliran rumah aku. YEAAYYYY!!!!! Dah deal dengan nazmi. Raya rumah ibu kena sama cam rumah mak abah tahun lepas. Maknanya, raya ke-4 la baru jumpa jalan pulang ke rumah mertua. Kira adil la kan. Walaupun rumah kitorang ni dekat, tapi dah macam sorang kampung kat utara, sorang kat selatan. Dah pesen nazmi camtu, aku tepaksa la ikut. Sedih tau raya tahun lepas. Orang dah tak raya, baru dapat jumpa ibu ayah. Ibu dengan ayah aku dah naik keje kot aku baru balik rumah diorang. Sentap sensorang. hahahah. Tapi sebagai balasan nya, sebelum raya kena berkampung kat rumah mak. Tahun ni mak raya bertiga je dengan abah dan abang nye nazmi. Kalau adik nazmi dah bersalin, meriah lah sikit kot. Pasal yang lain-lain memang giliran rumah mentua tahun ni. Rumah aku meriah camtu je la. Tambah sorang ahli baru je. suami adik aku yang no. 3. Tahun depan lagi meriah ayah ibu aku. Cucunya tambah lagi 2 orang. Insya Allah kalau dah sampai rezeki aku masa tu, jadi 3 orang la kot. Buat masa ni yang confirm 2 orang je. Sedih-sedih. Pasal ni, lain kali aku cerita. Tak nak rosakkan mood nak raya. hehehe.. 

Dah..dah. Aku tulis panjang-panjang ni sapa je nak baca ye tak? heheh.. Nanti kalau aku rajin ada masa, aku update blog lagi ye. Sebelum tu, dengan ini saya Qhaishatul Rifqah ingin mengucapkan,

"Selamat Hari Raya Aidilfitri. Maaf andai terkasar bahasa, tersilap kata, terkecikkan hati. Hati-hati memandu dijalanraya. Ingatlah insan tersayang. Pesanan khidmat masyarakat ini dari peladangjbsdotfm.*mengarut sudah*"



Perasan tak gambar siaran ulangan. Entry lepas gambar ni. Entry baru pun gambar ni. Saja nak post gambar ni banyak-banyak. *padahal ni je la gambar kitorang berdua berbaju sedondon yang semenggah sikit. Yang lain, hampeh!!*

Thursday, April 19, 2012

Kisah cinta

Assalamualaikum, salam sejahtera.


Wah!!! Lama betul tak bersiaran. Bajet cam Dj radio la plak nak bersiaran bagai kan? Sori bebanyak la pada yang rajin singgah tapi takde pon entry baru. Tepaksa la berlalu pegi dengan rasa kecewa, ye tak? *perasan!! bajet sangat kau ni!!*. Lately aku busy sangat. Tak sempat nak mengarang entry baru *ye la tu. blogwalking sempat plak kau kan??* hehehh.. Bukan tak sempat sebenarnya, tak rajin jek. Banyak lagi kerja aku kena buat. Jadi nak update blog pon malas. So, entry hari ni aku nak tulis pasal apa ye? Takkan nak membebel pasal life aku sekarang. Nanti korang malas nak baca. Entry hari ni aku nak cerita kisah cinta. HAHAHAHHAHAHA!!! Cinta la sangat kan. Orang yang aku benar-benar cinta, yang betul-betul buat aku jatuh cinta, suami aku je. Yang sebelum-sebelum tu, aku tak tau nak kategori apa. Nak kata cinta, bukan tu yang aku rasa. Lebih kepada bereksperimen kot. hahahah. Jahat! Ok-ok. Terus kan dengan agenda kita.


Kisah cinta 1.

Bermula seawal aku darjah 5. Darjah 5???? Ye, darjah 5. Jangan buat muka teperanjat cam tu. Tutup mulut, jangan menganga. Nanti lalat masuk. Story dia cam ni, budak laki tu 1 kelas aku masa sekolah agama. kat Johor ni memang wajib skolah agama. sekolah kebangsaan waktu pagi, petang sekolah agama lak. Aku pun tak ingat sangat camne boleh rapat dengan dia ni. One day, dia kata dia suka aku. aku balas apa pun aku tak ingat. Tapi aku takde la minat nak becinta ke apa. Kawan macam biasa jek la. Aku tak tau apa yang dia suka kat aku. Dulu masa budak-budak dah lah selekeh, beserabai, muka pun malas nak bebedak. Tu pon boleh suka. Dia siap bagi aku hadiah. Tapi hadiah tahap budak-budak la. Bagi ubat pensil tekan-tekan tu dengan apa tah lagi. Dulu kira mahal apa. Ye la, kalau dah setakat duit belanja skolah pon 50posen jek, kira oklah boleh bagi hadiah camtu kan. Owh, lupa nak mention, budak lelaki ni sebenarnya dia sedara aku belah mak. hahahahhahaah!!!! Aku baru tahu dia sedara aku masa dia dah tak minat kat aku. heheheh... Masa naik cuti sekolah darjah 6 dia macam buat tak kenal aku. Masa tu dia jadi Penolong Ketua Pengawas. Nampak aku pon buat-buat tak kenal. eleh.. cam aku heran sangat dengan kau. Hahahaha.. Tapi yang best nya, masa aku kawen tahun lepas, dia datang rumah aku. hahahahha.. Tak sangka plak dia datang. Dia datang pun pasal bapak dia kan sedara dengan mak aku. Dia baru tahu yang kitorang ni sedara masa aku kawen. Hampeh punya sedara. Buat Asdi Nor bin Tuah, adakah kamu ingat lagi kisah ni?? Ko suka kat taik lalat aku kan??? Dah tu pasal bulu mata kita sama-sama lentik kan???? hahhahah.. Kelakar bila diingatkan. Aku doakan kau cepat dapat jodoh weh. Kenduri kawen nanti jangan lupa jemput aku.


Kisah cinta 2.

Lepas dari darjah 5 punya cerita, aku takde dah orang minat-minat lagi ni. Aku minat orang adalah. Masa tu aku sekolah menengah. Tu pun pasal terikut-ikut cousin aku. Apa punya merepek lah. Budak-budak memang senang terpengaruh kan? Padahal aku bukan minat sangat pun dengan senior tu. Bila ingat balik memang merepek la. Saja buat semangat gi sekolah kononnya. Hahahahhaa. Senior aku tu pun dah kawen dah sekarang. Tapi memang aku tak minat becinta pon masa sekolah sebab aku dulu cam kasar sikit. Nak kata tomboy tu boleh la kot. Dulu kan cam trend pakai baju besar, seluar besar kan? aku pakai camtu dan dulu aku free hair. Rambut memang pendeklah. Ada plak pompuan mana tah, dia tengok aku pastu dia pegi tanya member dia kuat-kuat, "budak tu lelaki ke perempuan?". Kak, len kali tanya terus kat saya. Tanya kat kawan tu nak buat apa? hahahha.. Ha ni satu lagi perangai aku tak elok. Terikut kawan aku yang tomboy. Dulu aku rapat dengan sorang member aku. Dia tu tomboy, kasar. Tapi dia comel. Pernah gak aku tersuka kat dia. Hahahah,. Pasal dia caring giler. Aku ni pantang betul orang caring, mesti nak tersuka. heheheh. Tapi nasib baik la iman ni ada lagi. Takde la tepesong buat hubungan songsang. Sudahnya, aku lak yang macam tomboy. Sampai la aku abis sekolah baru aku ubah imej. I pakai skirt u. awww! Eh, ni kisah cinta ke? Ala, kira boleh la kan? heheheh..


Kisah cinta 3.

Kisah cinta yang ketiga bermula masa umur aku 18 tahu. Masa ni baru lepas SPM. MAsa ni aku tak ingat la aku tengah tunggu result SPM atau panggilan ke matrik/UPU. Untuk mengisi masa lapang aku tolong pakcik aku kat R n R Pagoh Selatan. Pakcik aku ada sewa gerai kat sana. Gerai jual air. Kerja aku buat waffle. Menyampah kerja buat waffle pasal comot+muka jadi berminyak lalu jerawat dengan senang hati tumbuh ke merata wajah. Ok. Bukan nak cerita pasal jerawat. Nak cerita pasal kisah cinta. heheh.. Ada budak sama tempat kerja dengan aku ni. Aku pun tak tau camne boleh suka kat dia. Dah lah budak ni dah tak sekolah, muda 2 tahun la plak dari aku. Boleh aku tersuka kat dia. Aku ni kan pantang orang caring, kelakar, mesti nak tersuka. Bukan jatuh cinta la. aku ni susah nak jatuh cinta. so, kisah cinta yang ni menarik tu takde la menarik pon. Tapi aku rasa, aku ni bangang gak la kan. Entah pape suka kat budak camni tah. 2 minggu je kot aku kenal dia. Aku kerja dengan pakcik aku bukan lama pon. 2 minggu jek. heheheh.. Kisah cinta bertahan 6 bulan je. Pasal aku rasa cam aku bukan cinta kat dia pon. Aku suka dia sebagai kawan je sebenarnya. Masa dia kat depan mata aku, aku suka la. Tapi lepas aku sambung belajar kat UPM, masa tu aku dah tak pikir pon pasal dia. Pasalnya, bestfren aku kat UPM pun takde boyfren kan. Jadi tak perlu la aku nak pikir pasal boyfren. Boleh gitu? Lagi pun dia bukan layan aku baik. Boleh tengah dating, tetiba dia balik je tinggal kan aku tak bagitahu langsung. Terpinga-pinga aku cam orang bangang. Lagi 1, boleh janji nak jumpa tapi aku tunggu berjam-jam dia tak datang. ewah.. ko pikir kau kacak sangat ke sampai aku nak tekejar-kejar kan kau? Jadi, sebelum aku sakit ati, baik aku tinggalkan kau dulu. Aku amik keputusan nak break masa tu dalam bas baru balik dari kuliah. Sapa belajar akt UPM tahu je la kan. Tempat kuliah dengan asrama kan jauh, kena naik bas. Dalam bas tu tetiba aku terpikir, nak break lah. Boleh gitu? sampai kolej je, aku pon terus SMS. Aku cakap kat dia, "Jai, along nak putus." Hahahaha.. camtu jek. Menggelabah puyuh budak tu call merayu siap nangis-nangis tanya kenapa aku buat dia camtu. Dah sayang aku sangat-sangat la. Pikir nak kawen la. Ewah... boleh plak kau tanya kenapa kan? Masa aku ada kau buat tak tahu jek. Aku mintak putus kemain kau menangis. Dah. Tak yah nak nangis-nangis. Buruk jantan menangis. Masa break aku takde rasa pape pon. Aku rasa happy lagi ada. Aku tak suka terikat masa tengah belajar.


Kisah cinta 4.

Amboi. Dah masuk ke-4 ni pon tak jumpa lagi laki aku ni. Kisah ni lagi la mengarut. Aku tak kenal pon budak ni. Budak ni kawan sati kolej pada kawan aku. Dia curi no enpon aku dari kawan aku. Pastu dok kacau-kacau aku. Memula aku malas nak layan. Tah cemana, aku kan jahat. Bila boring takde menda nak buat, aku pun layan la. Hahahah.. Tesangkut gak. Siap berabang-sayang lagi. Ewwwwww!!!! Masa ni tahun 2003 kot. Tahun 2 Diploma kat UPM. Dia budak kolej komuniti. Aku tak kisah la kan. Tapi yang lawak nya becinta sakan kononnya tapi tak pernah nampak muka pon. 1 hari dia kata nak jumpa aku. Aku pun oklah. Datang lah jumpa aku kat UPM. Aku bawak besfren aku dia bawak kawan dia. Sekali datang, alamak ai. apa la aku sangkut kat mamat ni. Bukan tak ensem, tapi masa tu dia datang pakai skema gile. Baju kemeja+seluar slack+kasut kulit lagi. Skema nya. Aku lak tak minat orang skema. Lepas je jumpa,, aku cam dah malas nak layan dia. Dia sms aku balas nak tak nak. dia call pun aku cam malas nak layan. Hahahahahah. Jahat kan aku? Teruk betul perangai. Sudahnya kitorang putus camtu jek. 1 yang aku tak bekenan dengan dia, dia pernah cerita kat aku dia anak lelaki tunggal+bongsu. Jadi, bila aku kawen dengan dia, aku kena duduk dengan mak dia sebab dia nak jaga mak dia. ewah kau. Belum declare pape dah pepandai nak bagi arahan camtu. Ko cari je lah orang yang sanggup. aku taknak. Aku pon ada mak. Mak kau je aku nak jaga. Mak aku tak yah? Maka, dipersilakan blah. Tapi, yang kelakar nya, budak ni kawen dengan kawan aku sendiri!! Wahhh!!!! Tak sangka, tak sangka, tak sangka!! Tapi yang tahu pasal ni aku dengn besfren aku si Haulah jek. Kawan aku tu pun taktau aku ada sejarah dengan laki dia. Memula aku tak cam pun muka dia sebab dia sangat lain. Masa mula-mula aku jumpa dia kecik je orang nya. Comel nya la hai. Tapi jumpa balik masa kawan aku bertunang dengan dia, mak datok besar gile kau ni. Masa tu aku tak cam langsung ex aku ni. Aku siap begambar lagi dengan dia. Aku taktau la dia kenal aku lagi ke tak. Aku memang tak kenal la. Yang buat kan aku cam perasan tu dia bila dia add aku kat FB. Actually, bukan dia yang add, kawan aku ni create kan FB untuk dia jadi nak meramaikan Frenlist, kawan aku tolong add la aku skali. Aku tengok nama, seperti ku kenal nama itu. Nama tu memang aku tak lupa. Sebab nama bapak dia sama dengan nama bapak kawan aku. Masa tu aku dah cam, "ah, sudah. ni macam ex aku ni. tapi apsal lain sangat???". Aku teringat kawan aku ada bitau dia asal mana, adik beradik berapa orang and anak ke berapa. Memang sama dengan ex aku. Takkan ada 2 orang nama yang sama, kat tempat yang sama ada jumlah adik-beradik yang sama kan?? Untuk menguatkan lagi hujah yang itu ex aku, masa dia dah kawen, aku tanya kat kawan aku a.k.a bini dia. Dulu laki dia belajar kat kolej komuniti *** kan? Dia pun ia kan. So, confirm lah ex aku. Hahahaahah... Kelakar-kelakar. Masa diorang kawen aku datang. Amik gambar sekali. Masa ni aku dah syak dia ex aku. Dia pun cam kenal aku. Sebab masa nak amik gambar aku diri sebelah dia. Dia cam pandang aku cam nak bitau yang dia ingat aku. Tapi yela. Gila apa. Kan dia dah kawen. Atas pelamin kot. aku takde rasa apa pon masa tu. Nyesal sikit pon takde. Malah aku doakan diorang bahagia. Dah ada anak sorang pon. Tu lah kisah ke-4.


Kisah cinta 5.

Ehem. Bila nak abis ni? Yang ke-5 ni sebenarnya aku takde la cinta kat dia. Aku just sayang je. Cuma aku tak pasti sayang tu sebagai kawan atau lebih. Lama aku amik masa nak declare. Aku kawan dengan dia tahun 2004. Dia tetiba call aku kata aku yang bagi no henpon kat dia. Cam aneh la plak. Tah bila tah aku bagi no henpon. Tapi yela. Aku kan pelupa. Heheheh. Memula aku cam malas layan. Tapi bila boring takde menda nak buat, aku layankan aje. Dia ni pun spesis caring gila walaupun kitorang takde pape pon. Cuma sebagai kawan je. Memang dia ada bagi hint-hint yang dia suka kat aku. Tapi masa tu aku memang tak berminat nak ada relationship masa belajar. Jadi aku buat tak paham jekla. Sampai la awal tahun 2006 tetiba tebuka hati aku nak terima dia. Dia pun happy sangat-sangat. Oww.. Lupa nak mention, budak ni budak perak, kerja kilang je. Tapi aku tak kisah pon. Dia punya seronok la pasal aku terima dia, siap berenti kerja. Motif? Ada budak perempuan sama kerja dengan dia suka gile kat dia. Yang dia masih mengharapkan aku. Jadi bila aku dah kata aku setuju, dia amik keputusan berenti kerja sebab taknak budak perempuan tu kacau dia dan mengharap pada dia lagi. Dia pon berenti kerja balik kampung. Dia memang serius dengan aku sampai kan dah cerita kat mak dia pasal aku. dia tunggu masa je nak ajak aku kawen. Rasa besalah plak bila teringat balik. Tapi disebabkan satu SMS, aku buang dia terus. Dia dulu selain daripada mat kilang, dia mat motor gak. api bukan la rempit kaki pompuan tu. Suka konvoi motor ramai. Alkisah dah 2 bulan kitorang declare, dia tersalah anta mesej. Dia nak anta kat kawan dia tapi teranta kat aku. Aku ni plak baca mesej terus hangin. Aku geram sangat taktau nape. Bengang gile. Dia tulis ape aku tak ingat. Tapi yang aku marah dia bahasakan aku as "Minah" pada kawan dia. Ewah kau ni. Ingat aku minah rempit ke hape? Kate je la awek. Susah sangat ke? Lepas dari tu dia call, SMS aku tak layan sampai dia pelik taktau salah apa. Aku cakap bagi aku pikir balik pasal kitorang. Dia tak nak dengar. Dia desak jugak. Aku geram aku cakap nak putus. Merayu-rayu mamat tu tak nak putus dengan aku. Sampai 1 tahap dia marah balik kat aku. Dia kata aku main-main kan dia. Ye la. Masa tu baru 2 bulan kitorang declare lepas 2 tahun kitorang kawan. Aku tak kisah dia nak kata aku main-main kan dia ke, apa ke, yang penting aku tak suka dia buat camtu. Lepas dari kes tu, dia cuba pujuk aku. Aku memang dah tak boleh terima. Aku buat alasan, aku dah ada orang lain. Dia terus stop kacau aku. Kitorang putus camtu jek. Yang ni, aku cam menyesal sikit. Bersalahnya aku buat dia macam tu. Tak baik kan? sebab nye masa dia call aku nangis-nangis, aku pegi gelakkan dia. Sampai ati kan? Untuk awak, Shahrol Hafiz, saya mintak maaf banyak-banyak sebab hancurkan hati awak dulu. Tapi sekarang mesti awak dah jumpa wanita yang jauh lebih baik dari saya kan? Saya doakan awak bahagia selamanya. Balasan bagi perbuatan saya pada awak, saya dah dapat pon. Memang sakit bila dikecewakan. saya mintak maaf banyak-banyak.


Kisah cinta 6.

Pergh!! Tak sangka plak aku ada kisah cinta sampai 6 ni. Kisah cinta ni paling tragis la. Kisah bermula malam tahun baru 2010. Masa tu aku on the way balik Kluang dengan adik aku no. 3. Kitorang kan perantau time tu, balik la sama-sama. Jimat. Heheheh.. Masa tengah drive ada la 1 nombor naik kat enpon aku. Nak berkenalan la hape. Aku ni memang angin betul dengan orang macam tu. Ingat kita ni apa la kan. Aku pun terus serang je. Terkedu mamat tu nak jawap soalan aku bertalu-talu macam bertih jagung. Tetiba dah setengah jam lepas aku marah dia, aku cam rasa besalah. Aku pun mintak maaf la. Dan malam tu bermula lah segalanya. Tahun 2010, umur aku dah 26 tahun. Masa ni dah ramai kawan aku yang kawen. Jadi, dikala umur macam ni, aku takde masa nak main-main becinta ke hapa. Fokus aku adalah kawen. Mungkin disebabkan terlalu fokus nak kawen umur 26, aku pun macam layan kan aje mamat ni. Rupanye dia kawan adik aku no.2. Hampeh tol angah ni tau. Adik aku selalu cerita pasal aku kat mamat ni yang aku garang la, tak layan lelaki la, jadi dia nak try la kenal. Aku pun bangang kan masa tu. Tah napa aku layan tah. Tapi sebab masa tu aku rasa dia betul-betul serius. Yang mamat ni plak baru putus tunang. Bagus sangat la tu kan? Tapi dengan mamat ni memang aku betul-betul serius. Cuma cinta tu aku tak pasti. Aku pernah cakap kat dia aku tak cinta dia tapi aku sayang je dia. Aku pun tak tahu kenapa kau boleh sayang kat dia. Nak kata kacak, laki aku jauuuhhhhhhhhhhhhhhh lebih kacak dari dia. Boleh bayang kan?? heheheh.. Hubungan kitorang mula-mula nampak smooth walaupun jauh di sudut hati aku, aku ragu-ragu dengan dia. Aku dapat rasa yang dia tak jujur. Bermula lah episod henfon dia rosak katanye. Aku pun pecaya lah. Lama kitorang lost contact. Masa tu bulan Mac 2010. Memang terputus la. Aku cam tak tentu arah gak. Bukan sebab dah jatuh cinta, sebab aku dah syak ada sesuatu dia sorokkan. Tapi aku cuba nafikan. Dalam masa yang sama, kawan ayah aku nak kenal kan aku dengan suami aku sekarang. Tapi masa tu kan aku tengah kawan dengan mamat ni, aku tolak mentah-mentah. Walaupun sebenarnya masa tu aku tak pasti pun status aku dengan mamat ni. Sampai la bulan 5 tetiba aku terfikir nak geledah emel dia. Aku ada password emel dia. Aku bukak emel, tengok ada emel sorang budak perempuan. Aku ingat adik dia ke, sedara dia ke pasal nama lebih kurang. Aku pun try je la amik emel budak perempuan tu, aku search kat FB. Sekali keluar profile, nah. Menggigil 1 badan aku. Menitik air mata bila tengok in relationship with ***. Budak perempuan tu girlfren mamat ni rupa nya!!! Aku taktau kenapa aku sedih sangat. Yang pasti aku sedih bukan sebab putus cinta. Tapi aku sedih sebab ditipu. Sampai hati dia tipu aku idop-idop. Apa tah salah aku kat dia. Mungkin ni balasan dosa aku buat dalam kisah cinta 5. Aku kecewakan orang. Sekarang rasakan macam mana rasa bila dikeceakan. Sakitnya hati Allah je yang tahu. Patut la henpon rosak je. Alasan nak melarikan diri rupanya. Dan sememangnya jodoh aku bukan dengan dia. Rupanya dia dah declare dengan awek dia tu awal berapa hari dari aku. Yang dengan aku ni tak tau nak kata apa. Dia kata dia sayang dua-dua. Tapi dia kena pilih. Bagus lah pilih awek dia. AKu pun bukan nak sangat kat dia. Tapi yang aku tak tahan tu, aku boleh lagi baik dengan dia. Siap awek dia pun aku baik. Keluar shopping sama lagi. Kau ada? Hahahahah.. Aku ada cerita kat entry ni. Tapikan masa aku dengan dia, aku tak boleh tengok gambar dia. Hahahahah.. Keji kan? Dan bila tengok gambar dia, ada ragu-ragu dalam hati aku. Aku mesti persoalkan, "sanggup ke aku nak kawen dengan mamat ni? hari-hari nak tengok muka? ish!". hahahahha.. Keji tak perangai. Lepas putus tu mula la kisah cinta aku yang terakhir. Untuk Nik Amril Nik Alias, terima kasih bagi saya satu pengalaman hidup yang bermakna. Terima kasih kerana menjadi kawan saya. Terima kasih untuk semuanya. Kini saya bahagia dengan suami saya.


Kisah cinta 7.

Ok. Ini last. Aku kenal Mohd Nazmi Miskon pada 12 Mei 2010. Seminggu selepas mamat kat atas ni kantoi dengan aku. Sebenarnya pada tarikh yang sama ada sorang budak lelaki dah SMS aku nak kenal-kenal. Ni semua rancangan family aku dan kawan ayah aku. Lepas kes kat atas ni, aku serahkan bulat-bulat soal jodoh pada family aku. Jadi diorang dengan senang hati bagi biodata aku lengkap tarikh lahir, tempat lahir, nama timangan emel semua lah kat 3 orang budak lelaki. Sapa cepat dia dapat la kan. Tapi budak yang mula-mula mesej aku ni aku tak bekenan pon. Macam kerek jek. Lepas sms dengan budak tu, aku bukak la FB. Sekali nampak ada mesej dari Mohd Nazmi Miskon. Aku balas tapi takde respond. Yela. Dah tengah malam kan. Tunggu esok je la. Sekali esok dia balas!! Wah. Malam tu aku dah siasat dia puas-puas. Aku tengok gambar, profile, post-post lama. Ye la.. kang kena pakwe orang lagi, masak aku. Jadi siang tu seronok la aku berbalas mesej dengan dia. Dia pun memang serius takde niat nak main-main. Memang tujuan cari isteri bukan cari awek. Aku pun dah cakap awal-awal, kalau setakat nak kenal-kenal, couple-couple aku tak minat. Aku nak cari suami, bukan pakwe. Dia pun ok. Kitorang pun start la bekawan. Dengan dia aku boleh cerita macam-macam. Masa ex aku tetiba gila nak suruh aku rapat dengan family dia pasal tak nak putus hubungan la menda la, dengan nazmi la aku mengadu. Yang kelakarnya, aku yang set tarikh first date kitorang. Aku ada cerita pasal 1st date kitorang kat sini. Bila diingatkan balik, memang kelakar lah. Alhamdulillah. Petama kali berjumpa, hati terus terpaut. Terus jatuh cinta. Ini rupanya cinta. Indahnya tak tahu nak cakap macam mana. Kitorang tak amik masa yang lama untuk terus kan hubungan lebih jauh. Pada 12 November 2010, aku selamat menjadi tunangan orang yang ada aku ceritakan di sini. Dan pada 3 Februari 2011, aku sah menjadi isterinya. Dia lah kekasih hati yang benar-benar aku cinta. Dialah sebenarnya cinta pertama aku. Dan aku berdoa dia lah cinta terakhir untuk aku. Semoga aku terus menjadi isteri nya hingga ke syurga. Kini perkahwinan kitorang dah lebih setahun. Hari-hari yang aku lalui bersama dia sangat membahagiakan. Kitorang macam couple yang baru bercinta. Cinta aku pada dia hari-hari tambah dalam. Aku bahagia disamping dia. dan harap kebahagiaan ini terus kekal. Semoga rumah tangga kami dilimpahi rahmat, dijauhi dari fitnah dunia dan semoga kami dikurniakan zuriat yang soleh dan solehah.




Ini lah kisah-kisah cinta aku. Panjang berjela mak kau! Moralnya, jangan kecewakan orang kalau taknak diri sendiri kecewa. Tapi dalam banyak-banyak kisah cinta ni, yang terakhir tu je yang aku betul-betul cinta. Yang lain tu lebih kepada sayang. Pada aku sayang dan cinta tu berbeza. Sayang tak semestinya cinta. Tapi kalau cinta, semestinya kau sayang, kan? Aku cinta, sayang Mohd Nazmi Miskon selamanya. Semoga jodoh kita kekal hingga ke syurga. Amin.

Wednesday, February 1, 2012

Cerita dah basi.. tapi peduli hapa.. aku nak cerita gak.. hehehhe

Assalamualaikum...


Eh.. eh.. eh... dah tahun 2012??? Aku tak post entry baru lagi?? hahah... Maaf banyak2. Bukan mengabaikan blog. Tapi kesuntukan masa. *yeah.. right. suntuk sangat la masa kau kan rifqah. padahal asek dok meng"refresh" google reader nak baca entry kat blog orang lain. blog kau sendiri malas nak update*. Sorry.. sorry.. sorry... actually sepanjang aku tak update entry macam-macam aktiviti aku. Tambah dengan keja belambak kat ofis, meeting, sukan la bagai, lawatan lagi.. sampai nak update blog pon tak bernafsu. Nak update kat ofis memang tak rajin nak menaip. sebab banyak lagi benda lain aku nak taip. Kat rumah lak memang takde la aku nak online kan.. Kat rumah adalah masa bersama suami. Mana best nak online-online ni. Mengadap wajah suami tersayang lagi best.


So, sepanjang bulan disember and januari lepas memang agak huru-hara sikit la. Hujung tahun and awal-awal tahun memang macam-macam keja nak kena buat dan rancang. 24 Disember hari tu aku join Family day kelab sukan dan kebajikan LPP Johor kat Melaka Wonderland. Actually, selain daripada family day LPP Johor, aku ada family day gak dengan family husband aku.. Kebetulan kitorang memnang nak gi tempat yang sama. Tapi nama jek pegi tempat yang sama. Sudahnye aku jumpa family laki aku masa mula-mula datang dengan masa diorang dah nak balik jek. Pasalnya sibuk dengar orang bercakap potpet potpet tambah mesyuarat agung la bagai. Laki aku jek sempat join family dia. Pasal masa aku mesyuarat die tak join. Dia join masa perasmian dengan cabutan bertuah jek.Dah lah masa ni cuaca tak ok. Hujan dari kitorang datang sampai la balik. sejuk jek. sejuk-sejuk pon tahan gak merendam dalam air lelama. Tu pon sebelum dapat berendam dan gaduh dulu. Laki aku memang pantang sikit dengan tempat-tempat camni. dia yang menggelitis lebih dari anak-anak buah dia. hahahah... Muka dah bengang jek kan pasal program aku lambat abis. Aku ni tak boleh laplak orang buat muka masam jek dengan aku. Aku dah nak ajak balik je hari tu. Hahahah.. Kalau dia balik betul hari memang menyesal gile la. hehe.. Sempat gak kitorang main kat sini. semua jenis gelongsor kitorang main. Tapi yang kena naik sorang-sorang kitorang tak main la. Muala-mula aku cam takde mood nak main pasal merajuk konon nya. Last-last aku yang lebih-lebih ajak die pegi sana sini. hahahah...

Tapi kan tak sesia tau aku join family day. Rezeki kiotrang suami isteri, cabutan bertuah dapat hadiah mesin basuh!!!!! hahahha.. Cam tau-tau jek kat rumah aku takde mesin basuh. Sebenarnya semua orang dapat hadiah cabutan bertuah. Tapi ada tambahan 10 hadiah kira cam super bertuah la. Ada macam-macam hadiah nye. Masa diorang bawak hadiah-hadiahnya aku dengan laki aku siap gelak lagi bila tengok mesin basuh. Kitorang pikir kesian orang yang dapat ni. Camne la nak bawak balik. Tapi memang dah tertulis rezeki kitorang. Mula-mula diorang umumkan 1-1 nombor aku dah suspen gile. Aku target nak Samsung Galaxy Tab. hahah.. Boleh main mintak camtu. Kalau tak dapat tu, microwave pon jadi la. Pasal nya kalau dapat mesin basuh dah cemana nak bawak balik kan? Tapi dah rezeki pengantin baru katanya *baru kemenda la woi??? orang lain kawen saing ko dah beranak tau!!* dapat la mesin basuh tu kat kitorang. Cam tak caya nombor yang diorang sebut tu nombor aku. hahahah... Dah lah yang tukang umumkan tu kenal aku. walau pun aku baru pindah kat Johor tapi ramai gak yang kenal aku pasal aku kan staf HQ yang rajin melawat kawasan *rajin sangat la konon nya*. Dah semua orang tau aku baru kawen mesti takde mesin basuh kat rumah. hahahha... Padahal dah lama kawen. Malas nak beli mesin basuh. Sanggup kumpul baju seminggu pastu balik kampung bawak baju kotor basuh kat kampung. Tak senonoh gile perangai. Bukan salah aku ya. Laki aku yang taknak beli pasal rumah sewa kitorang ni kalau hujan lebat sebelum pukul 6 ptg, akan banjir. Oleh kerana suami kesayangan ku ini sangat menyayangi harta benda, makanya, barang elektrik akan dibeli setelah kitorang pindah. Mujurlah memang dah nak pindah. Jadi, camne kitorang bawak balik Johor mesin basuh tu?? hahhaha... Tentulah dengan Viva biru kesayangan aku tuh. Rugi seyh tak amik gambar. aku boleh lupa nak snap gambar mesin basuh dalam Viva dari Melaka sampai Johor. Jangan ingat ada mesin basuh barang2 kitorang yang lain tak boleh masuk tau. Kitorang siap shoping perkakas dapur lagi. Kelas kau Jah shoping perkakas dapur kat Melaka. Cam kat Johor dah takde kedai jek. Dah alang-alang murah. Kitorang hangkut jek la. Beza banyak tau. Kalau setakat beza seringgit aku tak heran. Abah aku kata beza sampai RM8. Mana aku tak sambar. Laki aku pon sama naik. Nampak jek sumbat masuk dalam troli. ahhahah..Dapat la kitorang pinggan mangkuk melamin, kuali telinga tu, lesung batu yang licin, rak tos pinggan dah cuci dengan apatah lagi tak hingat aku. Tak sedar diri punya shoping. Padahal dah membawak mesin basuh tu. Shoping ngalahkan orang bawak lori. Padahal naik cik viva jek pon.

First time bercuti dengan family husband, seronok la. Cuma family husband aku bukan jenis jalan-jalan cari makan best-best kat tempat orang. Biasa orang kalau gi Melaka, mesti nak gi makan ikan bakar kat umbai, alai, serkam or anjung batu. Tapi diorang jenis tak suka makan kat luar. Kitorang makan kat luar 2 kali jek kot. Malam last kat sana makan yong tau foo dengan hari last sebelum balik Johor. Tu pon makan KFC kat Mahkota Parade. Hari lain kitorang makan kat rumah. Kalau family aku toksah kata la.. Sume kaki makan. asal tau tempat makan best, mesti nak try. hehehhe.. Pasal tu kitorang adik-beradik "sihat-sihat" belaka. hahahaha...

Tahun tak tau nak pegi mana lak.. yang pasti bulan mac kena pegi Kelantan sebab kenduri kawen adik aku belah laki dia. Rumah aku punya kenduri 4 Februari ni. Sebok jek tau amik tarikh dekat-dekat dengan tarikh aku. aku punya tarikh kawen 3 Feb. Ok lah tu. Boleh celeb sama-sama.. Kalau boleh la kan. hehehehe..

Oklah.. nak sambung buat keje. InsyaAllah aku cube rajin-rajin kan diri curi masa untuk update blog ni ye. Banyak lagi yang aku nak cerita tapi tak sempat. Pada yang sentiasa singgah walaupun takde entry baru, terima kasih banyak-banyak ye. sayang korang. mmuuaahh.

XOXO


*satu je gambar yg aku bejaya upload. broadband aku dah start buat perangai. nak kena flush dalam lubang jamban agaknye.