K.A.M.I

Daisypath - Personal pictureDaisypath Anniversary tickers

Wednesday, August 29, 2012

Sehari sebelum raya


Assalamualaikum & salam sejahtera.


Wah..wah.. wah... Rajin pulak Rifqah ni bersiaran. Hahahah... Rajin tak rajin sangat lah. Saje nak semak-semak kan mata orang lain dengan tulisan merapu nih. Sebelum tu, nak say hai kat kawan-kawan yang baru join blog ni. *macam la rajin diorang nak baca blog kau ni kan?*. Thanx sudi follow blog yang tak seberapa ni. Sebenarnya takde lah banyak benda nak cerita pun. *sila jangan percaya. kalau dah sawan menaip sampai, takde maknanya entry tu nak pendek.*. Aku cuma nak cerita pasal raya je kot. Yelah, kan tengah mood raya lagi ni kan? Ok-ok. Tak yah mengarut lagi.

So, tahun ni, tahun kedua aku beraya sebagai seorang isteri. Tapi masih belum sebagai mama lagi. Rezeki belum sampai dik non. Akak redha je. *yelah tu kan.* Dan yang bestnya, tahun ni turn beraya kat my kampung. HOYEAHHH!!! *macam la kampung kau dengan hubby tu jauh sangatkan??*. Walaupun kampung kitorang ni takde lah jauh mana, tapi suami ku ini pesen lain macam sikit. Kalau dah kata tahun tu turn beraya kat belah dia, memang sakan la beraya sampai tak sempat i nak jumpa ibu dan ayah tau. Macam tahun lepas, raya ke-4 baru muncul kat rumah ibu dan ayah. Ibu dengan ayah pun dah kerja dah. Dah lah ibu ayah pesen cuti raya tak lama. Boring je akak ni tau. Sentap sensorang. Oleh itu, tahun ni pun beraya sakan di kampung. Seronok giler lah bekumpul adik-beradik. Tapi yang tak seronoknya on the way balik kampung, tereksiden lah pulak kan. Alkisahnya, hari jumaat dapat lah half-day. Kengkonon lepas Jumaat terus lah balik kampung. Tapi gedebak-gedebuk mengemas bagai, pukul 4.00 petang baru kitorang bertolak. Dah check semua rasa-rasa takde tinggal pape. Sekali dah gerak dalam 5km kot, baru teringat kuih batang buruk nak kasi mak mentua tertinggal lah plak. Masa tu dah cakap je dengan hubby takpelah tinggal. Tapi dia insist nak patah balik. Ok, fine. Patah lah balik. Dah amik kuih tu, kitorang pon gerak lah balik. Sekali keluar simpang kat, boleh lah pulak suami ku ini belanggar dengan kereta dari simpang bertentangan. Aku ni tak kisahkan kereta tu walaupun tu kereta aku. Tapi kisah kan laki yang nak mengamuk nih. Dalam hati punya la kecut perut ni takut dia mengaruk kan. Ye lah. Dah bersalah. Sapa suh tinggal barangkan? *tapi I tak suruh pun patah balik okay??* Dah dapat rasa dah ada benda tak best nak jadi. Sebab orang tua-tua kata, kalau dah jalan nak pegi mana-mana tu, jangan patah balik. Takut ada benda tak elok jadi. *jangan nak pecaya sangat ye dik non. kang kurafat plak.*. Orang kata, benda dah nak jadi.. ye tak?? Aku ni dah memang kecut perut dah tengok muka laki dah lain macam. Macam nak makan aku pon ada muka dia tu. Dah belanggar tu, duk tepi la nak settle semua. Laki aku duk amik gambar tempat yang kena langgar. Masa tu lah aku baru realize yang bateri kamera dah abis dan yang paling best, charger tetinggal kat rumah. Bagus tak? Memang saja nak kasi laki tu naik antu tau. Aku cakap slow-slow jek kat dia, charger tetinggal orang amik jap ye. Dia muka dah tahap menyampah dah. Hahahaha.. Nak nangis rasa. Aku pun jalan kaki jek la balik rumah. Pasal dekat je pon dengan tempat kejadian. 50 meter pon tak sampai agaknya. Dah settle amik barang, aku duk diam-diam dalam kete tak cakap apa pun. Menikus aku ketakutan. Hahahaha.. Walaupun laki I tu muka camtu, nampak cool orang kata, tapi kalau dah marah punya lah kecut perut ni taktau nak kata lah. Aku ni kalau dia dah marah, memang aku diamkan aje tak cakap pape. Kang kalau aku becakap kang aku takut la orang bukak puasa makan nasik, aku bukak puasa makan penampar. Jadi, bila dia tengah marah, lantak kan situ. Jangan cakap pape. Cuba cool kan dia pun jangan. Kang lagi panas ada la. Ada la sejam nak settle kan semua siap pegi balai polis bagai. Yang lawak tu, laki aku tengah ngadap polis buat report, pompuan chinese yang eksiden dengan kitorang ni nak mintak settle luar jek. Tak yah report polis. Nasib baik la polis tu ok. Polis tu cecepat delete report laki aku. Pasalnya, yang eksiden dengan kitorang ni pun takut kena saman. Pasal 2-2 kete tu 3rd party. Pemandu takde kena-mengena dalam geran kete. Kan boleh kena saman RM300 kan? Daripada bayar saman, baik buat repair kete. Kalau repair pon tak sampai lah RM300. Dah settle luar, terus lah balik kampung. Kitorang balik rumah mak nazmi dulu. Bukak puasa kat sana. Sampai tu, menonong je orang tua tu *laki I lah, sapa lagi* masuk rumah. Tegur orang pun tak. Dah tu, terus start motor keluar nak gunting rambut. Aku lak kena menjawab dengan orang kat rumah. Tapi diorang semua dah paham dah dengan perangai laki aku. Abang ipar aku siap pesan, kalau dia cam tu diamkan aje. Jangan cakap pape. Yang diorang pelik tu, tuan punya kereta *akulah tu* takde pape, tukang bawak lak emosi telebih. Laki I memang emotional. hehehe... Muka je cam tu tapi hati kaca tau. Ok-ok. Dah-dah mengumpat laki I. Dah yeye 'oh mintak maaf siap nangis-nangis bagai raya hari tu, ni mengumpat dia plak. 

Eh... Panjang lah pulak. Belum lagi cerita pasal raya. Heheheh.. Kan dah kata mesti panjang ceritanya kan? Nak sambung ke tak? Tak yah la ek? Nanti korang malas nak baca. Esok-esok la aku cerita pasal raya plak ye. Heheheh... Nah aku tepek gambar raya 1 sebagai pengubat ridu korang. Ecewah... rindu lah sangat kan?? *tangan dibahu, mata ke atas*.






























Orang lain puasa kurus. Aku puasa gemuk gak. Laki aku gak yang kurus. 

Thursday, August 16, 2012

Selamat berpuasa... eh...dah nak raya ke??

Assalammualaikum.


Salam Ramadhan.*dah nak abis puasa baru kau sibuk2 nak salam2 bagai*

Macam terlupa lak aku ada blog. heheh.. Tengok kat blog sendiri last post entry April lepas. Pemalas gila kau ni rfiqah dah berbulan tak reti nak update blog. Baik kau tutp je blog ni kan? oww.. aku memang sengaja salah eja nama sendiri. *sebenarnya dah tesilap malas nak backspace, teruskan sahaja menaip*

Dah-dah. Tak payah nak mengarut sangat. Sebelum aku membebel lebih panjang, *macam biasa, kalau sekali-sekala muncul aku kan suka taip panjang-panjang. ok merepek lagi. diam.* nak terima kasih banyak-banyak pada blogger Ujang yang mempunyai seorang baby girl yang sangat cute sebab aku join teka-teki kat blog dia. Kebetulan dalam senarai pemenang dan disebabkan dia kan ramai pengikut, jadinya ada beberapa pengikut dia dah datang singgah sini dan ada yang follow blog tak ber"update" ni. Terima kasih banyak-banyak. Panjang sungguh explanation aku. heheheh.. 

Sepanjang tak update blog ni, nak kata aku busy macam tak. Nak kata tak, aku busy sebenarnya. *Kau ni memang tak tetap pendirian lah rifqah!!* Ok-ok. Aku agak busy sebenarnya dengan kehidupan kat sini. Sejak-sejak duduk kat PPK ni, memang cam huru-hara sikit. Kat sini memanjang lah meeting. Weekend pon kekadang meeting. Kekadang lak ada program masa weekend. Makanya, walaupun sudah tinggal di dalam negeri Johor dan kampung takde lah jauh mana, tapi aku tetaplah jarang-jarang balik kampung. Ada bulan berapa tah aku tak ingat, sebulan keje tetiap hujung minggu meninggalkan suami di rumah dan tak sempat nak balik kampung. Punya lah sibuk. Sampai ibu aku pon complaint sebab asik keja aje. Suami aku? Tak payah kata lah. Walaupun mulut tak berkata-kata, tapi kepanjangan muncung bibirnya dah menggambarkan perasaan nya saat ditinggalkan dan saat menunggu aku lewat pulang ke rumah. 

Macam beberapa minggu lepas aku sibuk dengan jual ikan. Oww ye. Sekarang aku dah jadi pengurus projek. Dah tak jaga hal ehwal korporat. hohoho.. akan tetapi nya, kalau ada pemborong amik ikan, memang masaklah aku kat kolam. Seminggu sebelum sepuasa hari tu, aku kat kolam dari pukul 12 tengahari. Kulit aku yang dah sedia gelap bertambah-tambah kegelapan nya. Nasib baik tak gelap cam kunta-kinte. Kalau tak, ibu aku pun tak kenal aku dah. Awal-awal puasa pun begitulah kejadiannya. Nasib baik bukan aku yang kena tarik jaring tu. Kalau aku yang kena tarik, memang selamat tinggal lah puasa. huhuhu.. Bila ada jual ikan, memang waktu balik kerja aku dah meleret-leret lah lambat nya. Pernah aku kat kolam sampai pukul 7.30 malam. Masa tu aku puasa ehem.. ganti. Aku plak tak prepare apa-apa nak buat bukak puasa. Yang aku ada hanyalah gula-gula fishermen friends. Bukak posa makan gegula jek? Bersyukur lah nak. Daripada kena kunyah rumput atau sekadar korek hidung nak batalkan puasa. *bukan korek idung tak batal puasa ke??*. Masa tu suami aku tengah tunggu aku kat ofis dari pukul 5.30 petang. Kau boleh bayang aku punya ngeri nak mengadap wajah suami tercinta setelah 2 jam setengeh dia tunggu?? Aku sampai ofis pukul 8 malam. Tu pon memecut macam apa. 15 minit je dari kolam ke ofis. Biasanya setengah jam. Seperti biasa, memang kena silent treatment lah aku. huhuhu.. Suami aku ni pesen pompuan sikit. Kalau tak puas hati ke, marah ke, dia diam jek malas cakap. Muka nak ketat jek. Aku cakap pon dia malas layan. Kalau aku tanya dia nak jawab sepatah tu dah bersyukur lah tu. Kalau tak, dia pakai angguk geleng tu pun mujur lah kan. Kengkadang tu, bolayan terus. Eh, tapi dengan orang lain boleh lak dia merenyeh. Sentap ahkak ni tau. Tapi nak buat camne, kalau aku yang kena tunggu pun sama gak muncung nya. Lagi dasat pun ada. hehehe.. Kengkadang bila kat kolam dah pukul 5.30, aku dah nak menangis dah. Pasal aku tau nanti suami aku mesti tarik muncung punya. Susah hati gila kot. Eh, tapi kan, kalau dia panas ati ke, marah ke, merajuk ke, kang balik rumah aku sibuk besilat kat dapur, dia mesti kemas-kemas bilik, sapu-sapu sampah kat ruang tamu, kat luar rumah. Tu yang best nya. heheheh.. Dia lagi rajin daripada aku. Aku rajin masak jek. Tu pun tepaksa rajin. ahhaha..  Pergh... sukati je mengata laki sendiri kan??? heheheh... ampun kan sayang ye yang. Termengumpat ayang. heheheh..

Tahun ni kali ke-2 aku berpuasa sebagai seorang isteri. Tapi oleh kerana aku duduk sama dengan nazmi start raya tahun lepas, jadinya, tahun ni tahun pertama lah aku kena bangun pepagi buta masak nasi+lauk untuk sahur. Sebelum-sebelum ni memang aku tak pernah bangun masak. Aku bangun makan jek. Semua ibu aku dah ready kan. Siap cedok nasi skali. Aku bangun tinggal makan je. Bagus tak perangai??? Jadinya, korang paham-paham jeklah bila tahun ni tahun first kena bangun masak sahur. Mula-mula aku rajin gak lah. Pukul 4 pagi dah kat dapur. Dah tengah-tengah puasa pukul 4.15 baru hegeh-hegeh bangun. Sekarang, lagi haru. Pukul 4.30 baru sibuk bangun. Tu pun separuh hati je. Bukan separuh, suku jek pun. Mana nak dapat pahala kan? Tak ikhlas tau. Lagi plak tahun ni tah kena penyakit apa, aku dapat cuti puasa sampai 10hari. Jenuh nak menggantinye. Sepanjang cuti puasa, aku kena lah jugak bangun masak. Dah kalau tak masak kang suami ku sayang nak sahur apa plak kan? Dah tu, pesen suami aku ni tak suka makan lauk yang dipanaskan. Jadinya kita kena lah masak lauk baru ye puan-puan. Aku pun memang jenis sekali masak sikit je. Tapi kalau masak berkuah, aku tak reti sikit. Ada sekali masak tomyam, banyak nye macam kan nak makan 10 orang. Padahal bertiga je yang nak makan. Ni dah hujung-hujung puasa ni aku dah rasa malas gila nak bangun masak sahur. Yang buat aku tambah malas tu, aku ni masak la beria nak kasi laki ni makan, kalau tak kang melepek je kelaparan siang hari kan. Tapi, dah memang jenis laki perut kecik. Perut tak boleh nak kembang macam bini dia, makan sahur nye alahai.... seto'et je nasik dalam pinggan. Sesenduk je makannya. Dah tu makan punya la lama. Yela.. mengunya ikut sunnah. Kadang-kadang berangin gak aku ni. Penat aku bangun masak pepagi, dia makan sikit la sangat. Tak berbaloi dengan kepenatan aku memasak. Ni dah hujung-hujung puasa dia cakap sahur tak yah masak, makan roti je. Aku macam tak caya je laki aku cakap macam tu. Tapi takde maknanya lah. sekali lah kitorang makan roti. Lepas tu mintak nasi jugak. Nasib baik i sayang u tau. Masaklah jugak untuk suami ni walaupun teramatlah malasnya. Nasib baik ayang dapat isteri macam sayang yang menurut perintah tanpa bantahan *ye jek tak membantah. padahal menghempas je kejenye kat dapur. kantoi!! hahah*, kalau ayang dapat bini cam angah, alamat makin kurus lah ayang tu. Tak sabar nak tunggu puasa habis. Bukan sebab nak raya, tapi sebab dah tak lalu nak bangun pagi-pagi buta memasak kat dapur. Alangkan masak sarapan pukul 8 pagi pun aku malas, inikan pulak sahur pukul 4 pagi. Memang malas sesangat lah kan.

Raya tahun ni giliran rumah aku. YEAAYYYY!!!!! Dah deal dengan nazmi. Raya rumah ibu kena sama cam rumah mak abah tahun lepas. Maknanya, raya ke-4 la baru jumpa jalan pulang ke rumah mertua. Kira adil la kan. Walaupun rumah kitorang ni dekat, tapi dah macam sorang kampung kat utara, sorang kat selatan. Dah pesen nazmi camtu, aku tepaksa la ikut. Sedih tau raya tahun lepas. Orang dah tak raya, baru dapat jumpa ibu ayah. Ibu dengan ayah aku dah naik keje kot aku baru balik rumah diorang. Sentap sensorang. hahahah. Tapi sebagai balasan nya, sebelum raya kena berkampung kat rumah mak. Tahun ni mak raya bertiga je dengan abah dan abang nye nazmi. Kalau adik nazmi dah bersalin, meriah lah sikit kot. Pasal yang lain-lain memang giliran rumah mentua tahun ni. Rumah aku meriah camtu je la. Tambah sorang ahli baru je. suami adik aku yang no. 3. Tahun depan lagi meriah ayah ibu aku. Cucunya tambah lagi 2 orang. Insya Allah kalau dah sampai rezeki aku masa tu, jadi 3 orang la kot. Buat masa ni yang confirm 2 orang je. Sedih-sedih. Pasal ni, lain kali aku cerita. Tak nak rosakkan mood nak raya. hehehe.. 

Dah..dah. Aku tulis panjang-panjang ni sapa je nak baca ye tak? heheh.. Nanti kalau aku rajin ada masa, aku update blog lagi ye. Sebelum tu, dengan ini saya Qhaishatul Rifqah ingin mengucapkan,

"Selamat Hari Raya Aidilfitri. Maaf andai terkasar bahasa, tersilap kata, terkecikkan hati. Hati-hati memandu dijalanraya. Ingatlah insan tersayang. Pesanan khidmat masyarakat ini dari peladangjbsdotfm.*mengarut sudah*"



Perasan tak gambar siaran ulangan. Entry lepas gambar ni. Entry baru pun gambar ni. Saja nak post gambar ni banyak-banyak. *padahal ni je la gambar kitorang berdua berbaju sedondon yang semenggah sikit. Yang lain, hampeh!!*